Πελάτες γίδια

Σήμερα έχω κάτι καούρες επιστημονικές.. Αρχίζει και ζορίζει η κατάσταση στομάχι-που-έχει-πατσικωθεί-από-το-μωρό και συν τοις άλλοις νοιώθω και τη μπέμπα να στριφογυρνάει εντός μου σαν μουρλοκούκου και σχεδόν την ακούω να τραγουδάει τη παγκόσμια μελωδία που ξέρουν όλα τα μικρά παιδάκια: ΝΙΑ-ΝΙΑ ΝΙΑ-ΝΙΑ-ΝΙΑ! ΝΙΑ-ΝΙΑ ΝΙΑ-ΝΙΑ-ΝΙΑ! Αφού έχω κάνει τεστ με τη νια-νια νια-νια-νια μελωδία και στο σκύλο και όποτε του την τραγουδάω το σκυλί τα παίρνει κρανίο και συνήθως την κάνει εκνευρισμένο. Άρα είναι γεγονός ότι είναι σπαστική η μελωδιούλα. Τες πα. Άλλο είχα σκοπό να γράψω και δεν έχω τη φήμη του ότι πλατειάζω.


Χθες λοιπόν πήγα ΙΚΕΑ με το Γιάννη να δούμε για ντουλάπα την οποία χρειαζόμαστε εδώ και καιρό. Φυσικά γινόταν λαϊκό προσκύνημα που είναι κακό, πολύ κακό, γιατί ζαλίζεσαι που ζαλίζεσαι εκεί μέσα, άμα έχει και κόσμο αποτελειώνεσαι για τα καλά. Ειδικά όταν ο κόσμος είναι γίδια κανονικά και σου τσακίζουν τα νεύρα ε! ίσα που δεν ξαναπατάς!

Τι εννοώ.. Φτάνουμε στο τμήμα με τις ντουλάπες και χαζεύαμε από κάποια απόσταση σταμπάροντας κανα 2-3 που μας φάνηκαν καλές. Σαν πολιτισμένοι άνθρωποι όμως δεν πλησιάζαμε στο αντικείμενο του πόθου μας τη στιγμή που υπήρχαν άλλοι που το εξερευνούσαν.. Περιμέναμε πρώτα να φύγουν και μετά πηγαίναμε κι εμείς με τη σειρά μας και κάναμε όνειρα για τα ρούχα που θα εξορίζαμε στο μελλοντικό απόκτημα.

Έλα όμως που προφανώς δεν ήταν όλοι πολιτισμένοι άνθρωποι αλλά μάλλον ανθρωπόμορφα γίδια (όχι ότι έχω τίποτα με τα γίδια-γίδια αλλά με τους ανθρώπους-γίδια). Εκεί που κοιτούσαμε εμείς μια ντουλάπα λοιπόν, ανοίγαμε τα φύλλα, βλέπαμε τις διαστάσεις, συζητούσαμε που θα μπουν τα βρακιά μας και τέτοια συγκλονιστικά πράματα έσκαγε δίπλα το ζευγάρι ή η οικογένεια, στριμωχνόντουσαν πάνω μας και ανοίγοκλείνανε κι αυτοί τη ντουλάπα, συσκέπτονταν φωναχτά για τα δικά τους βρακιά και μαθαίναμε εμείς τι ακριβώς ήθελε να αγοράσει η νεοφερμένη γιδο-οικογένεια. Στο τέλος από το πολύ σπρώξε σπρώξε μας εκτοπίζανε (και υποτίθεται ότι λόγω κοιλιάς δεν εκτοπίζομαι και πολύ εύκολα πλέον βρε αδερφέ) και στεκόμασταν παραπάερα περιμένοντας να τελειώσουν οι μπε-σταρδοι γιδο πελάτες.

Μια, δυο, τρεις, εμένα άρχισαν να μου ανάβουν τα λαμπάκια καθότι ο καλός θεούλης όταν μοίραζε υπομονή εγώ κρατούσα ομπρέλα - και επίσης μου τη σπάει να με σκουντάνε. Ο Γιάννης απ' την άλλη είναι ένα τέρας ψυχραιμίας οπότε με συγκρατούσε να μην τα κάνω όλα λαμπόγυαλο εκεί μέσα και αναγκαστούν οι πωλητές να κάνουν λάιβ περφόρμανς του πως ξανα-ματα-συναρμολογείς μια ντουλάπα.

Στο τέλος τέλος φύγαμε ψιλο-χοντρο-άπραγοι και εγώ μετά σκεφτόμουνα πως τελικά:

το θράσος κι η γιδο-ανατροφή
μπορεί να είν' κατακριτέα
σου εξασφαλίζουν όμως άμεσα
ντουλάπα απ' τα ΙΚΕΑ.

Αι σιχτίρ

Έκλασε πόμολα !!!

Και μια που το θέμα του προηγούμενου ποστ ήταν "το κλάμα βγήκε απ' τον παράδεισο" θυμήθηκα μια ΦΟΒΕΡΗ ΑΤΑΚΑ από την ταινία και ιδού το βίντεο:



Να πω επίσης πως εδώ αναφέρεται και μια από τις αγαπημένες μου λέξεις με την οποία γελούσα τις πρώτες 132 φορές που την άκουσα και είναι η λέξη ΠΙΤΣΙΚΑΡΕΙ !

Άσχετο αλλά ρίχνει κάτι καρέκλες αυτή τη στιγμή στην ανατολική Θεσσαλονίκη (και πιθανόν και στην υπόλοιπη - δεν ξέρω, δεν είμαι πανταχού παρών) και οι δρόμοι έχουν μετατραπεί όχι απλά σε ποτάμια αλλά σε ωκεανούς!! Έλεγα να πάω να δώ τους δικούς μου αλλά δεν μπορώ ούτε στο απέναντι πεξοδρόμιο να περάσω.. Απορώ δηλαδή αν αυτά τα φρεάτια τα καθαρίζουν ποτέ..

Το κλάμα βγήκε απ' τον παράδεισο

Χθές είμουν χάλια. Μάλλον με χτύπησε το αρκουδίσιο απ΄την αριστερή πλευρά μου μόνο και τουτέστιν με πονούσε :
α) το μάτι μου το αριστερό
β) ο λαιμός μου εκ της αριστερής πλευράς
γ) η αριστερή μου σάλπιγγα

Πήγα λοιπόν μετά τη δουλειά σπίτι, έφαγα τραχανό και χόρτα βραστά και προσπάθησα να την πέσω και να ξεχάσω τους πόνους μου και τη μπέμπα που με κλωτσούσε ασύστολα (κυρίως απ' τα αριστερά κι αυτή η άτιμη λες και το ξερε..).

Το βράδυ ήρθε ένας φίλος και μας έλεγε τον πόνο του με τα επαγγελματικά του και πήρε και η μπουμπούλα και καλά να μιλήσουμε. Καθόταν μπροστά στο PC της και σέρφαρε στη μπλογκόσφαιρα (γιατί έβαλε και adsl και πήρε ο κώλος της αέρα) και φυσικά εγώ μιλούσα (καθώς ζέσταινα λίγο γάλα για να το πιώ με συνοδεία ένα κουτί μπισκοτάκια Μιράντα) κι αυτή απλώς μούγκριζε (γιατί διάβαζε μπλογκ στα κρυφά παρ' όλο που τη ρώτησα αν με προσέχει και είπε "ναι" στα ψέματα). Εκεί που κάτι της ανέλυα άρχισε να γελάει σα μανιακή δολοφόνος με πριόνι και ειλικρινά ανησύχησα για την πνευματική της υγεία. Μέσα από αναφιλητά κατάφερε να ψελλίσει ότι διάβαζε ένα μπλογκ μιας κωλόγριας (έτσι λένε την συγγραφέα του μπλογκ - δεν την βρίζω εγώ την κοπέλα αφού δεν την ξέρω) και κάτι μου λεγε για σκατά (μετά συγχωρήσεως) που δεν κατάλαβα. Καθ' ότι είμουν κουρασμένη και ταλαιπωρημένη κι ήθελα να ξαπλώσω στον καλό καναπέ πριν προλάβει και τον πιάσει ο Γιάννης και να δω κανα θρίλερ της είπα να μου στείλει το λινκ από το ποστ με τα σκατά (με το μπαρδόν ε) για να το διαβάσω την επόμενη μέρα στη δουλειά αν βρω ευκαιρία να το ξύσω.

Έτσι κι έγινε οπότε νεξτ μόρνινγκ ανοίγω το λινκ και ξεκινάω να διαβάζω μια από τις καλύτερες πραγματείες περί σκατών και χεσίματος EVER από κάποιον άγνωστο τύπο Ηλία στο μπλογκ της καταπληκτικής κωλόγριας. Τι το 'θελα όμως.. τι το 'θελα!!! Άρχισα να γελάω τόσο δυνατά (σαν ψυχοπαθής δολοφόνος με πριόνι κι εγώ) που δεν μπορούσα να συγκρατηθώ κι όσο διάβαζα και γελούσα άρχισα να δακρύζω κι απ΄ το πολύ το γέλιο και έβγαλα και χαρτομάντιλα και σκούπιζα τα μάτια μου (ευτυχώς δεν είχα βαφτεί) και σε κείνη τη φάση άρχισαν να μπαίνουν όλοι οι συνάδελφοι του ορόφου στο γραφείο φοβούμενοι μήπως γεννάω εξαμηνίτικο παιδί.. Δεν μπορούσα στην κατάστασή μου να τους εξηγήσω τι γινόταν αλλά και να μπορούσα οι μισοί είναι ξένοι οπότε τι σκατά μετάφραση να έκανα δηλαδή.. αφού καταλάβανε ότι απλώς είμαι mentally unstable φύγανε κουνώντας αποδοκιμαστικά το κεφάλι προφανώς λυπούμενοι το παιδί που θα φέρει στον κόσμο η τρελλή του γραφείου..

Όταν κατάφερα να συνέλθω και να ηρεμήσω λίγο συνέχισα να το ξύνω και να σερφάρω και ανακάλυψα ότι ο καταπληκτικός φίλος της κωλόγριας, Ηλίας έχει μπλογκ και μπήκα και διάβασα ένα ακόμη αριστούρηματικό ποστ περιγραφής της ύστατης γκαντεμιάς όπου πας να κάνεις το καλό και βγαίνεις κουρεμένος (ή κάπως έτσι παροιμιακά..).

Αποφάσισα να τα μοιραστώ όλα αυτά μαζί σας γιατί όπως καταλαβαίνετε το ξύνω ακόμα (και θα σταματήσω εντός 5λεπτου γιατί πλάκωσε δουλειά).

Αλλαγές στο νέο Παγκόσμιο Άτλαντα των Times

Στις 3 Σεπτεμβρίου εκδόθηκε ο νέος Παγκόσμιος Άτλαντας των Times ο οποίος τροποποιήθηκε σε σχέση με την προήγουμενη έκδοση του 2003 έτσι ώστε να συμπεριληφθούν οι αλλάγές στη γεωγραφία του πλανήτη λόγω των κλιματικών αλλαγών των τελευταίων χρόνων αλλά και της ανθρώπινης παρέμβασης στο περιβάλλον.

Μερικές αισθητές αλλαγές των τελευταίων δεκαετιών που συμπεριέλαβαν οι χαρτογράφοι του άτλαντα στη νέα έκδοση είναι:

• Η θάλασσα της Αράλης στην Κεντρική Ασία η οποία έχει συρρικνωθεί κατά 75% από το 1967 κυρίως λόγω της υπερβολικής άρδευσης
• Η λίμνη Τσαντ στην Αφρική η οποία έχει συρρικνωθεί κατά 95% από το 1963 λόγω συνδυασμού μείωσης των μουσώνων και ανθρώπινης εκμετάλλευσης
• Η στάθμη της Νεκράς Θάλασσας είναι 25 μέτρα πιο χαμηλή απ' ότι ήταν πριν 50 χρόνια όπου και πάλι η συρρίκνωση είναι λόγω υπερβολικής άρδευσης
• Η επέκταση των βαλτοτόπων της Μεσοποταμίας. Το 90% της περιοχής αυτής είχε καταστραφεί στη δεκαετία του 1990 λόγω της εκτροπής του νερού για γεωργική άρδευση και την εσκεμμένη αποξήρανση που διατάχθηκε από τον Σαντάμ Χουσεϊν ως αντίποινα στους Άραβες των βάλτων για την εξεγέρσή τους μετά τον πρώτο Πόλεμο του Κόλπου. Μετά το τέλος της διακυβέρνησης του Χουσεϊν όμως, το 2003, οι Άραβες των Βάλτων έχουν επιστρέψει στην περιοχή και δουλεύουν με επιτυχία για την επαναφορά των βαλτοτόπων.

Οι χαρτογράφοι προετοιμάζονται βέβαια και για άλλες μελλοντικές αλλαγές. Υπάρχει για παράδειγμα ένα χωριό Ίνουιτ στους πάγους της Αλάσκα, το Σισμαρέφ, το οποίο βρίσκεται σε ένα στενό νησάκι κατα μήκος του Στενού Μπέρινγκ. Εκεί το λιώσιμο των πάγων και η αύξηση της στάθμης της θάλασσας απειλούν το κομμάτι της γης πάνω στο οποίο είναι χτισμένο το Σισμαρέφ, που ενδέχεται να είναι η πρώτη αμερικανική κοινότητα που θα αναγκαστεί να μεταναστεύσει σε πιο ζεστές περιοχές.

Οι επιστήμονες επίσης προειδοποιούν πως απειλούνται με εξαφάνιση κοραλλιογενείς ύφαλοι (των οποίων το 40% έχει πλήρων καταστραφεί), τροπικά δάση (κάθε χρόνο χάνεται τουλάχιστον το 1%), αλλά και ολόκληρες παραλίες. Μεταβάλλονται ανησυχητικά πολλές ακτογραμμές όπως του Μπαγκλαντές όπου η στάθμη της θάλασσας ανεβαίνει κάθε χρόνο. Συνέπειες μπορούν να υπάρξουν και στις ακτογραμμές της Κίνας λόγω του ότι ο δεύτερος μεγαλύτερος ποταμός της χώρας, ο Χουάνγκ Χε ή Κίτρινος Ποταμός, μπορεί να ξεραθεί τόσο πολύ τα καλοκαίρια που να μην φτάνει πλέον μέχρι τη θάλασσα.

Επίσης, μέχρι το 2008, ο αριθμός των ανθρώπων που μένουν σε αστικές περιοχές θα ξεπεράσει τον αριθμό αυτών που μένουν στην επαρχία.

Newscientist.com
Timesonline.co.uk
Telegraph.co.uk
Traveltimes.gr
Makthes.gr

Το Σμήνος

Μόλις τελείωσα 'Το Σμήνος' το οποίο διάβαζα τις τελευταίες εβδομάδες (καθότι είναι και 1000 σελίδες βιβλίο το ατιμούλικο), ένα οικολογικό θρίλερ αρκετά επίκαιρο αυτή την εποχή. Συγγραφέας του βιβλίου ο Γερμανός Φράνκ Σέτσινγκ (σημείωση: μη διαβάσετε το άρθρο της Wikipedia αν διαβάζετε ή έχετε σκοπό να διαβάσετε το βιβλίο διότι περιέχει σπόιλερ!) ο οποίος εκτός από συγγραφέας είναι και διευθυντής διαφημιστικής εταιρίας, μουσικός παραγωγός και ερασιτέχνης μάγειρας (!!!). Ένας πραγματικά πολυπράγμων άνθρωπος (μα καλά εμείς στο πηγάδι κατουρήσαμε και δεν τα προλαβαίνουμε όλα??). Ο Σέτσινγκ λοιπόν έγραψε 'Το Σμήνος' εν έτη 2004, μετά από 4 χρόνια έρευνας γεγονός που εξηγεί την πληθώρα των επιστημονικών πληροφοριών που περιέχονται στο βιβλίο καθώς και τις ευχαριστίες του τέλους - ο τύπος ευχαριστεί καμιά 30αριά επιστήμονες και καθηγητές πανεπιστημίου.

Εν ολίγοις το βιβλίο καταπιάνεται με μια μαζική επίθεση την οποία δέχεται ο άνθρωπος εκ θάλασσας (τσουνάμι, κακές μεδουσούλες και δηλητηριώδη αστακοί, βρωμερά σκουληκάκια της θάλασσας τα οποία κάνουν μαντάρα το βυθό αλλά και διαολεμένα αν και τυφλά καβούρια όπως λέει κι ο φίλος Στάθης).
Όλα αυτά συμβαίνουν λόγω του ότι ο άνθρωπος το 'χεσε με την περιβαλλοντική μόλυνση και τη διαταραχή του οικοσυστήματος οπότε τώρα πλερώνει τις αμαρτίες του.

Το βιβλίο, αν και μεγάλο, είναι φοβερά ενδιαφέρον. Οι επιστημονικές γνώσεις που εμπεριέχονται σχετικά με τη θαλάσσια βιολογία, τη γεωλογία και τη γεωφυσική είναι έντεχνα συνυφασμένες με την μυθιστορηματική πλοκή και εγώ πολλές φορές άφηνα το βιβλίο και έμπαινα στο διαδίκτυο να αποσαφηνίσω ή να εμπλουτίσω μια από αυτές. Υπήρχε για παράδειγμα στο βιβλίο ένα σημείο στο οποίο ένα ολόκληρο πλοίο βυθίζεται λόγω έκρηξης του υποθαλάσσιου υδρίτη μεθανίου και απελευθέρωσης του μεθανίου στην επιφάνεια σε μορφή φυσαλίδων το οποίο μου φάνηκε υπερβολικό για να έχει επιστημονική βάση. Κι όμως ανακάλυψα ότι θεωρητικά είναι δυνατό να συμβεί και μάλιστα έχουν γίνει και σχετικά πειράματα. Το πλοίο ουσιαστικά βυθίζεται καθώς χάνει την πλευστότητά του, την ικανότητα άνωσής και τσουπ σα να πέφτει μέσα σε τρύπα. Ασύλληπτο..

Επίσης η περιγραφή των καταστροφών που επιφέρει ένα τσουνάμι τόσο στα πλοία που βρίσκονται στη θάλασσα όσο και στις ακτές είναι φοβερά ζωντανή. Ο συγγραφέας κάνει αναφορά σε πλοία τα οποία κινδύνεψαν από γιγάντια κύματα (τα λεγόμενα freak waves) αλλά σώθηκαν (λιγοστές εξαιρέσεις καθώς συνήθως τα πλοία δεν την βγάζουν καθαρή μετά από συνάντηση με 20μετρα και 30μετρα κύματα). Η μπουμπούλα έχει φάει κύματα με το κουτάλι αλλά ευτυχώς freak waves δεν πέτυχε.

Λοιπόν και επειδή μάλλον σας φρίκαρα με τους υδρίτες μεθανίου και τα τσουνάμι να πω κάτι άλλο που μου έκανε εντύπωση. Ανακάλυψα στο τέλος του βιβλίου (στις ευχαριστίες του συγγραφέα δηλαδή, μην ανησυχείς Στάθη δε σου αποκαλύπτω τίποτα από το τέλος) ότι δύο από τους χαρακτήρες του βιβλίου είναι κάθε άλλο παρά φανταστικοί. Ο καθηγητής Γκέρχαρντ Μπόρμαν, θαλάσσιος γεωλόγος στο Κέντρο Ερευνών Geomar του Κιέλου και στο Πανεπιστήμιο της Βρέμης και ο καθηγητής Έρβιν Σουές επιστήμονας κι αυτός στο Κέντρο Ερευνών Geomar.

Γοητεύτηκα επίσης από την περιγραφή του Σέτσινγκ για το Ρεύμα του Κόλπου, μια τεράστια μάζα θερμού νερού (σαν ένα ποτάμι μες στη θάλασσα) που ξεκινάει το ταξίδι του από τον Κόλπο του Μεξικού και ταξιδεύει βόρεια μέχρι την Αρκτική όπου τα νερά του ψυχραίνονται και λόγω της χαμηλής θερμοκρασίας τους και της μεγάλης περιεκτικότητάς τους σε αλάτι γίνονται βαρύτερα και βυθίζονται. Έτσι το Ρεύμα του Κόλπου με την βόρεια προέκτασή του, το Βορειοατλαντικό ρεύμα (και την μετέπειτα προέκτασή του, το Νορβηγικό ρεύμα) ξεκινάει την αντίστροφη πορεία του προς τον Ισημερινό όπου και θα ξαναθερμανθεί. Εάν διακοπεί ή αποδυναμωθεί η ροή του ρεύματος αυτού θα σημαίνει πτώση της θερμοκρασίας στη Δυτική Ευρώπη. Για το Ρεύμα του Κόλπου έχω σκοπό να γράψω περισσότερα αν κάποια στιγμή βρω χρόνο.

Αυτά. Για άλλα ξεκίνησα και άλλα έγραψα και πάει και 4 το πρωί αλλά ας όψεται η βρωμο-αϋπνία που με τυρρανάει τον τελευταίο καιρό.

Για όσους βαριούνται να διαβάσουν το βιβλίο ή δεν έχουν χρόνο μη στεναχωριέστε, μπορείτε να παρηγορηθείτε παρακολουθώντας την κινηματογραφική μεταφορά του που αναμένεται μέσα στο 2008 με πρωταγωνίστρια την Ούμα Θέρμαν.

Άντε, και καλό ξημέρωμα.

Insomnia

Όπως το ομώνυμο τραγούδι των Faithless. I can't get no sleep που λέει και ο Maxi Jazz.



Κοιμήθηκα στις 2 και ξύπνησα στις 4:30. Το πάλεψα μέχρι τις 5 και τελικά σηκώθηκα απ' το κρεβάτι.. Περπάτησα λίγο μες στο σπίτι (που δεν είναι μεγάλο οπότε δεν περπάτησα και πολύ), διάβασα μερικές σελίδες από το βιβλίο μου (αλλά είχε μια αηδιαστική σκηνή με κάτι μεταλλαγμένα καβούρια που είχαν μέσα τους μια γλίτσα οπότε φαντάστηκα ότι δεν θα με βοηθήσει ιδιαίτερα και το παράτησα), έπλυνα τα πιάτα και καθάρισα την κουζίνα, μάζεψα τα απλωμένα ρούχα, πότισα τα λουλούδια (αφού μαστούρωσα λίγο με το άρωμα από το νυχτολούλουδό μου που ανθίζει το βράδυ το πουλάκι μου το μυρωδάτο) και μετά δεν είχα πλέον τι να κάνω. Είπα να σερφάρω και να γράψω τίποτα να περάσει η ώρα. Μπας και με ξαναπιάσει ο ύπνος που χλωμό το κόβω.

Αφού σέρφαρα μέχρι τελικής πτώσεως και έγραψα κι αυτές τις 2 γραμμές στο φτωχο μπλογκ μου που το έχω παρατήσει καθότι είμαι αδειούχα και βαριέμαι να κάθομαι 7 εκατομμύρια ώρες τη μέρα στο PC λέω να πάω να δοκιμάσω την τύχη μου στο κρεβάτι τώρα που ξημέρωσε για τα καλά. Wish me luck.

Υπηρεσίες για το αναγνωστικό κοινό

Θέλετε να διαβάσετε ένα βιβλίο και δεν έχετε χρόνο ?? Υπάρχει τώρα λύση και για σας. Μπορείτε να γραφτείτε στο DailyLit.com και να λαμβάνετε καθημερινά email με κομμάτια από το βιβλίο που έχετε διαλέξει. Μπορείτε επίσης αντί για email να χρησιμοποιήσετε RSS feeds και να διαβάζετε με τον αγαπημένο σας RSS reader. To DailyLit έχει και 19 βιβλία στα ελληνικά που είναι βέβαια από αρχαίους έλληνες συγγραφείς όπως Αισχύλο, Ευρυπίδη, Σοφοκλή κλπ. Ακόμη δεν υπάρχει μεγάλη ποικιλία στα βιβλία ίσως όμως αξίζει τον κόπο για κάποιον που δεν έχει χρόνο να διαβάσει αλλά περνάει πολλές ώρες μπροστά στο PC του.

Κουράζεστε να διαβάζετε ή χρησιμοποιείτε πολλές ώρες το αυτοκίνητό σας ή έχετε κάποιο πρόβλημα ανάγνωσης? Δεν πειράζει. Μπορείτε κάλλιστα να μπείτε στο Librivox και να κατεβάσετε ένα ωραιότατο βιβλιαράκι για να το ακούσετε. Αν μάλιστα έχετε χρόνο και διάθεση μπορείτε επίσης να βοηθήσετε το πρόγραμμα με το να αφηγηθείτε εσείς κάποιο βιβλίο. Φυσικά και σ' αυτό το site μην περιμένετε να βρείτε το τελευταίο βιβλίο του Dan Brown ας πούμε.

Τα site αυτού του είδους προσφέρουν βιβλία που ανήκουν στο public domain (κοινόχρηστα ας πούμε). Τα public domain βιβλία είναι τα έργα που δεν προστατεύονται από την πνευματική ιδιοκτησία είτε γιατί δεν πληρούν τις προϋποθέσεις του νόμου είτε γιατί η προστασία τους έχει λήξει.

Η παλαιότερη ψηφιακή βιβλιοθήκη είναι το Project Gutenberg στο οποίο δεκάδες χιλιάδες εθελοντές προσφέρουν τις υπηρεσίες τους μεταφέροντας βιβλία του public domain σε ηλεκτρονική μορφή. Στo Project Gutenberg μπορεί να επιλέξει κάποιος από πάνω από 20.000 βιβλία σε ηλεκτρονική μορφή.

Απ' την άλλη, αν είστε λάτρης του πατροπαράδοτου βιβλίου αλλά σας αρέσει λίγο και η περιπέτεια καθώς και η αλληλεπίδραση με άλλους βιβλιόφιλους μπορείτε να δοκιμάσετε το Bookcrossing όπου βιβλία διαβάζονται και αφήνονται σε κοινόχρηστους χώρους έτσι ώστε άλλοι επίδοξοι αναγνώστες να τα βρουν και να τα διαβάσουν με τη σειρά τους.

Υπάρχουν κι άλλες πολλές ηλεκτρονικές βιβλιοθήκες , υπηρεσίες και site που μπορείτε να 'εξερευνήσετε' (μια ωραία λίστα εδώ).

Για μας δεν έχει σιέστα?? Ε τότε χέστα!!

Εναλλακτικός τίτλος: Τα χαμένα μεσημέρια της ζωής μας

Σήμερα υπέστην ένα πλήγμα μετά την ακόλουθη είδηση που μου έστειλε η φίλη Βούλα και η οποία με άφησε να κλάψουρίζω και να παραμιλώ στο γραφείο για τα χαμένα μεσημέρια της ζωής μου..

Τι εννοώ? Η Ουγγαρία πρόκειται να εγκρίνει δημοψήφισμα σχετικά με την εισαγωγή της σιέστα!! Τι σημαίνει αυτό? Ότι ο κόσμος θα ψηφίσει αν θέλει να γίνεται μεσημεριανή διακοπή για ύπνο/ξεκούραση ή όχι. Και καλά εντάξει μπορεί οι Ούγγροι να είναι λίγο υπερβολικοί γιατί μέχρι και δημοψήφισμα για να πίνουν δωρεάν μπύρα στα εστιατόρια θέλανε να κάνουνε αλλά το αίτημα έχει βάση διότι τα οφέλη του μεσημεριανού ύπνου είναι πολλά και ένα από τα μεγαλύτερα είναι η διατήρηση της υγείας της καρδιάς μας και η μείωση του στρες.

H λέξη σιέστα προέρχεται από το λατινικό sexta και σημαίνει "η έκτη ώρα" (hora sexta) η οποία προκύπτει αν μετρήσει κανείς 6 ώρες από τα ξημερώματα, δηλαδή μεσημεράκι. Η μεσημεριανή σιέστα είναι μια συνήθεια των μεσογειακών λαών ή γενικώς των λαών με θερμά κλίματα και ακολουθεί συνήθως το μεσημεριανό γεύμα. Σε πολλά μέρη του κόσμου όπως στο Σαντιάγκο ντελ Εστέρο της Αργεντινής η σιέστα θεωρείται "ιερή" διότι οι άνθρωποι δεν θέλουν να ενοχλούνται εκείνη την ώρα.

Δυστυχώς ο σύγχρονος τρόπος ζωής ειδικά στις μεγάλες πόλεις όπου η μετακίνηση είναι σχετικά χρονοβόρα καταντάει απαγορευτική τη μεσημεριανή διακοπή για ξεκούραση διότι ο κόσμος δεν προλαβαίνει να πάει σπίτι του και να γυρίσει στη δουλειά του και όπου εφαρμόζεται αυτή έχει τη μορφή διαλλείματος για φαγητό πλέον. Στην Ελλάδα τα εμπορικά καταστήματα συνήθως έχουν 3 ώρες διακοπή κατά τις μεσημεριανές ώρες αν και στις μεγάλες πόλεις λόγω των αποστάσεων αυτή η διακοπή είναι περισσότερο μπελάς παρά διευκόλυνση (εξ ού και τα συνεχόμενα ωράρια με τις βάρδιες στα μεγάλα εμπορικά καταστήματα).

Κάποιες Γιαπωνέζικες εταιρίες μάλιστα έχουν ειδικά δωμάτια για τους υπαλλήλους σε περίπτωση που θέλουν να ξεκουραστούν το μεσημέρι ή όταν κάνουν υπερωρίες (καλά αυτοί είναι ατυχές παράδειγμα βέβαια γιατί δουλεύουν και 18 ώρες τη μέρα - κάθε μέρα.. ούστ από δω).

Το θέμα είναι όμως ότι ουσιαστικά υπάρχει μια βιολογική ανάγκη για τη μεσημεριανή ξεκούραση. Ο οργανισμός τα φτύνει συνήθως αργά το βράδυ αλλά και το μεσημέρι, οπότε και αποζητάει τη χαλάρωση και την ξεκούραση καθώς τα επίπεδα ενέργειας πέφτουν.

Και στο φινάλε ας είμαστε αντικειμενικοί.. πόσοι από μας που δουλεύουμε 8ωρα ή 9ωρα ή 10ωρα ή και βάλε και είμαστε εξίσου αποδοτικοί μετά το μεσημέρι όσο είμαστε και στο πρώτο μισό της εργασιακής μέρας? Εγώ προσωπικά δουλεύω 9 με 6 (ούτε το working 9 to 5 της Ντόλυ Πάρτον δε μπορώ να τραγουδήσω..) αλλά μέχρι να πάω στη δουλειά και μέχρι να γυρίσω το κλείνω το 12ωρο μου. Ειναι δυνατόν λοιπόν το μεσημέρι αφού έχω τσιμπίσει κάτι να μη νυστάξω? Να μην κινδυνέψει το κεφάλι μου να κοπανήσει στο γραφείο έτσι που ταλαντεύεται μπροστά απ' την οθόνη του υπολογιστή? Να μην αλλοιθωρήσω απ' την προσπάθειά μου να κρατήσω τα μάτια μου ανοιχτά και εστιασμένα? Να μην μου φύγει το σαλάκι της αποβλάκωσης καθώς το μυαλό μου γίνετε σα φρουί ζελέ γιώτης και εγώ μαζοχιστικά ποτίζω τον εαυτό μου με έξτρα δόσεις καφεϊνης προσπαθώντας να ανατρέψω τον φυσιολογικό κύκλο του σώματός μου?

Κι όλα αυτά γιατί? Για να βγάζουμε παραπάνω δουλειά? Αγαπητοί επιχειρηματίες πανταχόθεν μην αυταπατάστε! Η μεσημεριανή σιέστα αυξάνει την παραγωγικότητα και όχι η συνεχόμενη εργασία. Επιστημονικές μέλετες έχουν δείξει ότι ο μεσημεριανός υπνάκος σε παραπάνω από το 90% των εργαζομένων αυξάνει την δημιουργικότητά τους και την ικανότητα επίλυσης προβλημάτων.

Οπότε κόψτε τον καφέ κι ρίξτε το στον ύπνο. Για να μην πω κόψτε τη δουλειά η οποία τελικά κάνει κακό στην υγεία!

Το καλύτερο πάντως το έχει γράψει ένας αρθρογράφος των New York Times εν έτη 1998: "ένας μικρός υπνάκος για τον άνθρωπο, ένα μεγάλο διάλειμα για την ανθρωπότητα". Κι από πίσω μουσική υπόκρουση η μουσική από την Οδύσσεια του Διαστήματος.. (Ρε Ιορδάνη μήπως να το γύριζα στη σκηνοθεσία αντί να ασχολούμαι με τους υπολογιστές?)

Λοιπόν εγώ την κάνω, πάω να πω δυό λογάκια στο διευθυντή μου...

Περι γάμου..

Με αφορμή τον πρόσφατο γάμο 2 πολύ αγαπημένων φίλων έκανα διάφορες συζητήσεις περί γάμου και άλλων δαιμονίων οπότε και σκέφτηκα να μεταφέρω τις κλασικές τσε-γκεβαρικές ανησυχίες μου εδώ.

Πριν ξεκινήσω να ξεκαθαρίσω κάτι για να μην παρεξηγηθώ. Σε γενικές γραμμές είμαι αρκετά παραδοσιακό άτομο και μ' αρέσει να κρατάω τα προσχήματα ή να διατηρώ τα ελληνικά και χριστιανικά ήθη και έθιμα - όχι για να απολαύσω κοινωνική αποδοχή αλλά για να ευχαριστώ τους ανθρώπους που αγαπώ και να μην κακοκαρδίζω συγγενείς και φίλους. Κοινώς, τα ακολουθώ συνειδητά και ως ευγενική παραχώρηση χάριν της αδυναμίας που έχω στους ανθρώπους που με ενδιαφέρουν.

Σχετικά με το συγκεκριμένο θέμα τώρα περί γάμου και παντρειάς και όλων των συναφών η γνώμη μου είναι πιστεύω και γνώμη πολλών νέων ανθρώπων οι οποίοι αν και την ασπάζονται δυστυχώς δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς από το να ακολουθήσουν την πεπατημένη. Εν ολίγοις θεωρώ ότι η όλη ιστορία είναι μια μ@λ@κία επιστημονική για να μας τα παίρνουν από 70 μεριές και να μένουμε εμείς στο τέλος παντρεμένοι μεν, ξεβράκωτοι δε.

Θεωρώ πως δεν υπάρχει πιο ηλίθιο πράγμα από το να δίνεις χιλιάδες ευρώ για να γιορτάσεις μια και μοναδική μέρα εκτός κι αν βρε αδερφέ σου περισσεύουν. Και για να μην παρεξηγούμαι: αυτό δε σημαίνει ότι αυτοί που θέλουν και μπορούν κακώς παντρεύονται όπως παντρεύονται. Για ζευγάρια όμως που το ταμείον είναι μείον είναι απαράδεκτο να φεσώνονται τόσα λεφτά για να κάνουν απλώς κάτι κοινωνικά αποδεκτό. Οι γάμοι όπως τους ξέρουμε είναι απομεινάρια-απολειφάδια μιας άλλης εποχής που οι άνθρωποι παντρεύονταν στα χωριά τους και τα γλέντια εκεί δεν είχαν το σημερινό χαρακτήρα του «τόσα ευρώ το κεφάλι». Έβαζε ο νιος κι η κόρη την κουλούρα και μαζευόταν όλο το χωριό, ψήνανε τα αρνιά τους, ανοίγανε κι ενα βαρέλι κρασί και τα κλαρίνα σφυρίζανε όλο το βράδυ. Άλλο τότε, άλλο πως γίναμε τώρα.

Λίγο αργότερα υιοθετήθηκε το έθιμο της λίστας γάμου σε διάφορα εμπορικά μαγαζιά γιατί τα νέα ζευγάρια δε συζούσαν μέχρι τη μέρα του γάμου οπότε ήταν μια βοήθεια γι αυτούς να ανοίξουν ένα σπίτι. Σήμερα τι να το κάνεις όταν οι περισσότεροι ζούνε ήδη μαζί με το σύντροφό τους πριν παντρευτούν και λίγο πολύ τα σπίτια τους τα 'χουν ψιλοκουτσοφτιάξει. Οπότε κι αυτό το έθιμο άρχισε σιγά σιγά να φθίνει και σήμερα βλέπουμε στα διάφορα γαμήλια προσκλητήρια αριθμούς τραπεζικών λογαριασμών ή οι πιο τρέντυ τύποι βάζουν λίστα γάμου σε ταξιδιωτικά γραφεία και μερικοί δεν βάζουν και καθόλου.

Φτάσαμε λοιπόν στις μέρες μας να δίνει η νύφη ένα κάρο λεφτά για να νοικιάσει το νυφικό της, ή να δίνει το ζευγάρι ένα κάρο λεφτά για να στολίσει την εκκλησία (αν κι αυτό κάτι άκουσα ότι σε μερικές εκκλησίες απαγορεύεται πλέον) ή χίλια δυο άλλα κουφά - τα οποία όταν έρθει όλους η ώρα μας τότε θα δώσουμε σημασία και θα μας κακοφανούν και θα αρχίσουμε να παθαίνουμε τα απανωτά εγκεφαλικά - με αποκορύφωμα όλων το γνωστό ΓΛΕΝΤΙ που μόνο γλέντι δεν είναι τόσα λεφτά που στοιχίζει. Για να μην αναφερθώ στο έθιμο του να παίρνει η νύφη κι ο γαμπρός σβάρνα όλα τα τραπέζια και να χαιρετάει όλο τον κόσμο αφού ήδη έχει χαιρετίσει άλλο τόσο κόσμο έξω απ’ την εκκλησία στο όρθιο. Φρίκη.

Όλα τα παραπάνω βέβαια είναι η δική μου προσωπική και ταπεινή άποψη όπως ο καθένας σ’αυτή τη ζωή δικαιούται να έχει. Συμπερασματικά απλώς να πω ότι αν και πολλές φορές μας ξενίζει η υπερβολή του όλου σκηνικού δεν υπάρχουν και πολλές εναλλακτικές σε περίπτωση που θες και να ευχαριστήσεις τους καλεσμένους σου αλλά και να μην σου φύγουν τα σώβρακα με τα έξοδα. Αν ας πούμε δεν δεχτείς να κάνεις κλασικό γλέντι σε αυτές τις άθλιες αίθουσες δεξιώσεων (και καλά) που είναι της μοδός (μιλάω για τις σχετικά οικονομικές όχι γι αυτές που πληρώνεις τη μάνα σου και τον πατέρα σου για να κλείσεις) και πεις ας πούμε να κάνεις ένα γλέντι σε έναν υπαίθριο χώρο με κέιτερινγκ τότε πάλι πιθανόν να σου βγεί ο κούκος αηδόνι. Έχω πάει ας πούμε σε 2 γάμους στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης που ναι μεν ήταν πολύ ωραίοι και ξέφευγαν από τα συνηθισμένα και από τα πολύ επίσημα αλλά τουλάχιστον για τον έναν από τους δύο ξέρω σίγουρα πως ο μπουφές κόστισε μια περιουσία..

Αυτά και άλλα πολλά. You get my point. Βαρέθηκα να αναλύω το ζήτημα και προς το παρόν αφήνω το γάμο να τρέξω για πουρνάρια.

The Return

Αν και ο τίτλος του ποστ ακούγεται σαν τίτλος απο θρίλερ, και τώρα που το γκούκλαρα υπάρχει όντως ομώνυμο θρίλερ με τη Σάρα Τζέσικα Γκέλαρ (μπλιαξ), εγώ αναφέρομαι στην δική μου επιστροφή (είμαι σίγουρη ότι κάποιοι από σας την θεωρούν εξίσουν θρίλερ και αυτή!).

Η επιστροφή του ασώτου λοιπόν είναι γεγονός. Έχω κάτι αιώνες (2 βδομάδες) να γράψω στο μπλογκ μου οπότε αυτό το ποστ θα είναι απλώς για να κλείσω τα στόματα αυτών που παραπονιούνται ότι μπαίνουν και βλέπουν συνέχεια το ποστ της Ηχορύπανσης ως τελευταίο ποστ! Υπάρχει κάποιος προδότης ανάμεσά σας ! ;)

Η άτιμη κοινωνία και οι διάφορες συγκυρίες δεν μου αφήνουν καθόλου χρόνο τον τελευταίο καιρό και έφτασα μέχρι και να χάσω το γάμο του αγαπημένου μου καλπουνοθουλινο ζευγαριού και πολύ στεναχωρέθηκα, σε σημείο που σήμερα που έβλεπα τις φώτο στο μπλογκ του φίλου Στάθη παραλίγο να με πάρουν τα ζουμιά! Αηδιαστικό το ξέρω και έχω και ένα ίματζ η γυναίκα αλλά συντελούνται διάφορες βιοχημικές διεργασίες μέσα μου αυτό τον καιρό και έχω εκτροχιαστεί συναισθηματικά. (Τα γράφω επιστημονικά για να μην τα καταλαβαίνετε).

Αν και το τρέξιμο μου δεν θα τελειώσει σύντομα θα κάνω comeback γιατί πρέπει κάπου να διοχετεύσω την ψυχοπαθή διάθεση που με διακατέχει τελευταία. Δεν μπορείτε να πείτε πάντως.. σας προετοίμασα..

Ηχορύπανση

Πόσες φορές, μα πόσες φορές δεν έχω ξυπνήσει από το θόρυβο του φτωχο-κάγκουρα που περνάει με το μηχανάκι του και την πειραγμένη εξάτμιση κάτω απ' το μπαλκόνι μου και με φτάνει στα όρια καρδιακού επεισοδίου ή αντί γι αυτόν υπάρχει και η κατηγορία του νεόπλουτο-κάγκουρα με το σπορ αυτοκίνητό και την επίσης πειραγμένη εξάτμιση. Ξερώ πολλούς που δεν έχουν λεφτά να φάνε αλλά κυκλοφορούν με RX-8 και μοστράρουν τις μούρες τους δεξιά κι αριστερά. Για να μην αναφερθώ και σ΄ αυτούς που βάζουν το στερεοφωνικό του αυτοκινήτου τους να παίζει στο διαπασών, έχοντας τα παράθυρα κατεβασμένα και με τα μπάσα να προκαλούν ισχυρότατες δονήσεις.

Τι είπατε? Γιατί οι εν λόγω τύποι δεν κόβονται όταν περνάνε ΚΤΕΟ??? Γιατί στα ΚΤΕΟ το ντεσιμπελόμετρο το 'χουν κρυμμένο σε κανα συρτάρι μάλλον. Κοινώς, αμφιβάλλω αν κάνουνε μετρήσεις θορύβου στα αυτοκίνητα και στις μηχανές.

Κι αν όλα αυτά σας φαίνονται υπερβολικά, σιγά μωρέ ας αφήσουμε τα παιδιά να κάνουν το κομμάτι τους, για διαβάστε λίγο τι μπορεί να προκαλέσουν τα μεγάλα επίπεδα θορύβου στον άνθρωπο. Κι όταν λέμε μεγάλα τι εννοούμε? Αρκεί να πω ότι το όριο της ανθρώπινης αντοχής είναι 140db και οι συνεχείς θόρυβοι των 120db προκαλούν ζημιά στην ανθρώπινη υγεία. Ο παρακάτω πίνακας είναι από το site του AutoTriti:

ΕΝTAΣΗ ΘΟΡΥΒΩΝ

• Ψίθυρος 20 dB
• Ομιλία 30 dB
• Κατοικίες χωρίς πολύ κυκλοφορία 40 dB
• Ήσυχος δρόμος 50 dB
• Επιβατικό αυτοκίνητο 60 dB
• Κλάμα παιδιού 80 dB
• Θορυβώδης δρόμος 80 dB
• Σταθμός λεωφορείων 90 dB
• Βαρύ φορτηγό 93 dB
• Δισκοπρίονο 105 dB
• Μοτοσικλέτα χωρίς σιγαστήρα 120 dB
• Απογείωση αεροπλάνου 110-120 dB


Η ηχορύπανση λοιπόν ενέχει τον κίνδυνο να προκαλέσει αυξημένη πίεση λόγω της οποίας μπορεί να παρουσιαστούν καρδιαγγεακά νοσήματα. Σύμφωνα με στοιχεία από την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, σε κοινοτικό επίπεδο, η ηχορύπανση μειώνει την παραγωγικότητα, μειώνει τις δυνατότητες εκμάθησης, αυξάνει τα ατυχήματα, αυξάνει τις ημέρες απουσίας από την εργασία και συμβάλλει στην αύξηση χρήσης ναρκωτικών ουσιών. Ο θόρυβος επίσης συμβάλλει στην ενεργοποίηση των μηχανισμών του στρες στον άνθρωπο.

Αυτή η ηχορύπανση την οποία αναγκαζόμαστε να υποστούμε καθημερινά, ειδικά όσοι ζούμε σε μεγάλες πόλεις, είναι ένα νέο είδος τρομοκρατίας, η ακουστική τρομοκρατία και όσοι την εξασκούν πάνω μας θα έπρεπε να διώκονται ποινικά. Αν και υποτίθεται ότι είναι παράνομο σύμφωνα με τους Ελληνικούς νόμους, όπως καταλαβαίνετε, κανένας δεν πληρώνει πρόστιμο σ' αυτή τη χώρα γι αυτά τα πράγματα. Είναι όπως η κακοποίηση ζώου που απαγορεύεται από το νόμο αλλά αν πας σ' ένα αστυνομικό τμήμα και κάνεις μια καταγγελία θα δεις πως θα γελάσουν ή στην καλύτερη περίπτωση θα αδιαφορήσουν οι εκπρόσωποι του νόμου.

Ειδικά τώρα το καλοκαίρι που αγκομαχάμε απ' τη ζέστη κι ανοίγουμε διάπλατα τα παράθυρα μπας και μπορέσουμε να κοιμηθούμε τα βράδυα, λυπηθείτε μας κάγκουρες των δρόμων και των νόμων κι αφήστε μας στην ησυχία μας..


Σελίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την ηχορύπανση
http://europa.eu/scadplus/leg/el/s15003.htm

Οργανισμός για την καταπολέμηση του θορύβου
http://www.nonoise.org/


ΥΓ. Δείτε επίσης απόσπασμα από απάντηση σε κοινοβουλευτική ερώτηση του βουλευτή Δημήτρη Κωνσταντάρα σχετικά με την ηχορύπανση:

"Ειδικότερα, οι παραβάτες των διατάξεων αυτών, οι οποίοι προκαλούν με την κίνηση και λειτουργία των οχημάτων τους θορύβους πέραν των επιτρεπόμενων ορίων, τιμωρούνται με πρόστιμο και με επιτόπου αφαίρεση των στοιχείων κυκλοφορίας του οχήματος, ενώ, πέραν της ποινικής δίωξης, εφαρμόζεται και το μέτρο της ακινητοποίησης του οχήματος. Επισημαίνεται δε ότι, σύμφωνα με την παρ. 3 του αρ. 15 του ΚΟΚ, τα αφαιρούμενα στοιχεία κρατούνται στην αρμόδια αρχή μέχρι να προσκομιστεί από τον παραβάτη σημείωμα της αρμόδιας Υπηρεσίας Συγκοινωνιών για την καταλληλότητα του οχήματος από πλευράς εκπομπής καυσαερίων ή θορύβων. Με τις Γ/20/81507/898/17-8-1988 και 28340/24401921 2-7-1992 αποφάσεις των Υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών, Μεταφορών και Επικοινωνιών και ΠΕ.χΩ.Δ.Ε. καθορίζονται τα επιτρεπόμενα όρια των θορύβων που προκαλούνται από την κίνηση και λειτουργία των πάσης φύσεως οχημάτων.

Στο πλαίσιο αυτό, για την αντιμετώπιση του φαινομένου της διατάραξης της κοινής ησυχίας των πολιτών και γενικά της ηχορύπανσης, οι αρμόδιες Υπηρεσίες μας διενεργούν καθημερινούς ελέγχους και σε περίπτωση διαπίστωσης παραβίασης των ανωτέρω διατάξεων και των επιτρεπόμενων ορίων στάθμης θορύβων επιβάλλονται σε βάρος των παραβατών οι προβλεπόμενες ποινές."

Αμερικάνικη βλακεία

"Δεν είμαι ρατσίστρια, αυτοί είναι αμερικάνοι.. "

Καλά πλάκα κάνω, απλώς σήμερα διάβασα 2 άρθρα (3 διαβάσα αλλά το τρίτο το ξέχασα) που ήταν σχετικά με την αμερικανική βλακεία και δε κρατήθηκα.

Νο. 1
Η πολιτεία της Καλιφόρνια με εκπρόσωπο των γνωστό σε όλους μας 'Εξολοθρευτή', Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ ("Hasta La Vista baby!") μήνυσε το Αμερικανικό Υπουργείο Ενέργειας γιατί το τελευταίο δεν επέτρεψε την αλλαγή των ενεργειακών μέτρων σχετικά με τις οικιακές συσκευές πλυντηρίων. Με λίγα λόγια η Καλιφόρνια πρότεινε το 2004 νέα μέτρα σχετικά με την αγορά ενεργειακά αποδοτικότερων πλυντηρίων από το 2007 και μετά. Ουσιαστικά τα καινούργια πλυντήρια θα κατανάλωναν λιγότερο νερό σε κάθε πλύση γεγονός που θα εξοικονομούσε μέχρι το 2019 μέχρι και 303 εκατομ. λίτρα νερό το χρόνο. Τα μέτρα βέβαια έπρεπε πρώτα να εγκριθούν από το Αμερικανικό Υπουργείο Ενέργειας το οποίο απέρριψε την αίτηση της πολιτείας. "Αν ανεβάζαμε τόσο πολύ και τόσο γρήγορα τα στάνταρ στην Καλιφόρνια αυτό θα είχε αρνητικές επιπτώσεις και στους παραγωγούς (εμ!) αλλά και στους καταναλωτές" είπε το Υπουργείο (δηλαδή όχι αυτό το ίδιο, κάποιος μπάρμπας από κει μέσα το 'πε). Τα πήρε λοιπόν και ο Άρνι και τους έριξε μια μήνυση να στρώσουν. Εγώ πάντως δε θα τα βαζα με τον Άρνι γιατί μπορεί να τα πάρει και χειρότερα και να βάλει όλους τους Καλιφορνέζους να πλένουνε σε σκάφη και μη σου πω και μόνο με πράσινο σαπούνι.

Σημειώστε πάντως ότι στην Καλιφόρνια έχουν μόνιμο πρόβλημα με το νερό και σημειώστε επίσης ότι τα καινούργια πλυντήρια μπορεί να κόστιζαν 130 ντόλαρς παραπάνω αλλά ο καταναλωτής θα εξοικονομούσε 242 ντόλαρς. Οπότε καταρρίπτεται το επιχείρημα του υπουργείου σχετικά με τις αρνητικές επιπτώσεις στους καταναλωτές.

Εν τω μεταξύ η Καλιφόρνια απείλησε την Υπηρεσία Προστασίας Περιβάλλοντος ότι θα τους κάνει μήνυση αν δεν επιτρέψουν την επιβολή μέτρων αυστηρότερων από τα ομοσπονδιακά για χαμηλότερες εκπομπές καυσαερίων από τα αυτοκίνητα και μάλιστα πέντε ακόμη πολιτείες στείλανε επιστολές στην εν λόγω Υπηρεσία για να υποστηρίξουν την Καλιφόρνια. Δηλαδή μα τι στο καλό επιτρέπεται πια εκεί σαπέρα? Μόνο να μολύνεις το περιβάλλον και να είσαι όσο πιο ενεργοβόρος γίνεται? Τσκ τσκ τσκ τσκ..

Νο. 2
Αμερικάνοι συντηρητικοί εμποδίζουν το εμβόλιο κατά του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας στα νεαρά κορίτσια με το επιχείρημα ότι θα ενθαρρύνει τις σεξουαλικές επαφές! (Ε, με την ίδια λογική κακώς χρησιμοποιούμε και προφυλακτικά ή αντισυλληπτικά χάπια..) Τέσσερις πολιτείες έχουν ήδη απορρίψει τα υποχρεωτικά προγράμματα εμβολιασμών (Δυτική Βιρτζίνια, Κεντάκι, Μισσισσιπή και Νέο Μεξικό) και στην πολιτεία του Τέξας ο κυβερνήτης έγινε ρόμπα γιατί η Γερουσία μπλόκαρε την επιβολή του νόμου για τον υποχρεωτικό εμβολιασμό των μαθητριών. Μόνο στην πολιτεία της Βιρτζίνια έχει περάσει ο νόμος. Δηλαδή ο συντηρητισμός των ανθρώπων αυτών είναι απίστευτος. Να απέχεις από το άθλημα σου λένε. Ναι ΟΚ δε διαφωνεί κανείς να μην έχουν σεξουαλικές επαφές τα μικρά κορίτσια αλλά αν τύχει δηλαδή και κάποιο παραστρατήσει ή στο φινάλε κακοποιηθεί σεξουαλικά δεν πρέπει να είναι προστατευμένο?? Θα μου πεις έρχονται μετά και σου λένε ότι και το να εμβολιάσεις εκατομμύρια κορίτσια δεν είναι και τζάμπα πράμα αλλά με την ίδια λογική δεν θα κάναμε και εμβόλια για την ιλαρά και τη φυματίωση. Και τέλος πάντων, όσον αφορά στην είδηση δεν με απασχολεί το εμβόλιο αυτό καθεαυτό και το κατά πόσο είναι αποτελεσματικό ή ασφαλές (γιατί υπάρχουν και αντίθετες γνώμες) αλλά το επιχείρημα το οποίο χρησιμοποιούν για να το απορρίψουν.

Τέρμα στα πειράματα σε ζώα στην Ευρώπη

Η Ευρώπη απαγορεύει τα πιο σκληρά πειράματα σε ζώα για καλλυντικούς σκοπούς(περιοδικό New Scientist, 4/5/2007)

Τα πειράματα αυτά αποκαλούνται τεστ Draize και είναι μια σειρά περιβόητων διαδικασιών εφαρμογής συστατικών διαφόρων καλλυντικών στα μάτια και το δέρμα ζωντανών κουνελιών. Οι αντιδράσεις των ζώων χρησιμοποιούνται για να προσδιοριστεί αν κάποιο συστατικό είναι τοξικό ή όχι. Ευτυχώς, στις 27 Απριλίου 2007 η ανεξάρτητη επιστημονική συμβουλευτική επιτροπή του Ευρωπαϊκού Κέντρου για την Επικύρωση Εναλλακτικών Μεθόδων (ECVAM) στην Ίσπρα της Ιταλίας, ενέκρινε μια σειρά από εναλλακτικούς τρόπους πειραμάτων.

Αυτά τα εναλλακτικά τεστ όπως πχ. η χρήση ιστών από σφαγεία ή η χρήση καλλιεργειών κυττάρων στο εργαστήριο είναι διαθέσιμα εδώ και χρόνια αλλά για να μπορέσει να επιβληθεί η χρήση τους έπρεπε να δείξει η ECVAM ότι είναι εξίσου καλά αν όχι καλύτερα από τα πειράματα σε ζωντανά ζώα. Τώρα που η επιτροπή πιστοποίησε εναλλακτικούς τρόπους ελέγχων θα είναι παράνομο να γίνονται πειράματα σε ζωντανά ζώα σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Οδηγία για τα Καλλυντικά, από εταιρίες καλλυντικών και θα μπορούν αυτές οι εταιρίες να διώκονται σε περίπτωση μη συμμόρφωσης.

Παρά τις αλλαγές, οι εταιρίες καλλυντικών θα μπορούν να κάνουν πειράματα με σχετικά πιο ήπιες χημικές ουσίες στα μάτια των ζώων μέχρι και άλλες εναλλακτικές μέθοδοι να επικυρωθούν ή μέχρι το 2009 όπου και θα απαγορευτούν τα περισσότερα πειράματα σε ζώα στην Ευρώπη, ασχέτως αν έχουν επικυρωθεί εναλλακτικές μέθοδοι ή όχι.

Πολύ καλό και το πόστ του tsimitaki για το θέμα των πειραμάτων σε ζώα.

Η νήσος των Αζορών

"Ένα πλοίον ταξιδεύον με υπέροχον καιρόν
αιφνιδίως εξοκείλει ανοιχτά ανοιχτά των Αζορών

Κι ένας νέος με μιαν νέαν, ωραιότατα παιδιά
φθάνουν κολυμβών γενναίως εις πλησίον αμμουδιάν

Ζώντες βίον πρωτογόνων και ο νέος με την κόρη
κοίταζαν και κάπου κάπου εάν έρχεται βαπόρι

Αλλά φθάσαντος χειμώνος και μη φθάνοντος βαπόρι
απεβίωσεν ο νέος και απέθανεν η κόρη

Αργότερα αργότερα
πλησίασαν δυο κότερα
ήρθε κι ένα βαπόρι ματαίως ψάχνον για να βρει
τον νεόν και την κόρη

Κατηραμένη νήσος, νήσος των Αζορών
που καταστρέφεις νέους και θάπτεις των κορών
Να πέσει τιμωρία από τον ουρανόν
να λείψεις απ’ τους χάρτας και των ωκεανών"

Μπορεί να είναι τελείως κουλό αλλά εμένα αυτό το τραγούδι είναι από τα αγαπημένα μου. Ερμηνευμένο από τον Γρηγόρη Μπιθικώτση, μελοποιημένο από τον Μίκη Θεοδωράκη και σε στίχους Μπόστ (Μέντη Μποσταντζόγλου) είναι ένα τραγούδι που μου θυμίζει τα παιδικά μου χρόνια. Ταξίδια με το Peugeot του μπαμπά κι απ΄το κασετόφωνο να ακούγεται ο Μπιθικώτσης. Καμιά φορά μας έβαζε και ποντιακά αλλά μέχρι κι αυτά μου λείπουν τώρα. Ίσως γιατί μεγαλώνοντας αρχίζουμε να εκτιμούμε αυτά που κοροϊδεύαμε σαν παιδάκια. Μου θυμίζει επίσης το σπίτι μας στην Εθνικής Αμύνης με το τεράστιο σαλόνι και το πικάπ σε περίοπτη θέση να παίζει. Τι σου είναι αυτές οι αναμνήσεις.. Καμιά φορά έρχονται σαν κύματα και σε παρασύρουν και σε ταξιδεύουν. Αλλά εκεί που σε πάνε έχεις ξαναπάει και είναι γνώριμα μέρη κι αναρωτιέσαι που τα θυμήθηκες τώρα αυτά. Λωτούς είχες φάει τόσο καιρό και τα είχες ξεχάσει?

Για το τραγούδι λοιπόν, αν θέλετε να δείτε το εξώφυλλο του δίσκου και μέχρι και τους χειρόγραφους στίχους από το Μπόστ πάτε μια βόλτα στη σελίδα που έχει φτιάξει ο Νίκος Σαραντάκος.

Μάλιστα ψάχνοντας για πληροφορίες για το τραγούδι ανακάλυψα πως ένας συν-μπλόγκερ, ο Allu Fun Marx (ή μήπως είναι συλλογικό μπλόγκ?), με πρόλαβε και έχει γράψει ολόκληρο πόστ για τη Νήσο των Αζορών εδώ και μήνες ;) Επισκεφθείτε τον εάν ενδιαφέρεστε και για ένα μουσικό άκουσμα του εν λόγω άσματος. Να μην το ξαναβάζω αφού υπάρχει ήδη. Enjoy.

Καλό ταξίδι Αμαλία..

Δεν ξέρω πόσοι από σας εκεί έξω είχατε διαβάσει το μπλογκ της Αμαλίας Καλυβινού, μιας απίστευτης κοπέλας που παρ΄ όλα τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε είχε το θάρρος και το ψυχικό σθένος να καταγγείλει τους γιατρούς που τα "παίρνουν" και εκμεταλλεύονται την ανθρώπινη ανάγκη. Δυστυχώς σήμερα έμαθα ότι η Αμαλία έφυγε από κοντά μας. Της εύχομαι καλό ταξίδι και εύχομαι επίσης όλοι εμείς που διαβάσαμε την ιστορία της να μην την ξεχάσουμε. Να μπείτε να διαβάσετε το μπλογκ της. Δεν έχω άλλα λόγια.


Update:
Η 1η Ιουνίου έχει ανακηρυχθεί στη μπλογκόσφαιρα σαν ημέρα αφιερωμένη στην Αμαλία.

ΤΑ ΝΕΑ έγραψαν
Η Ελευθεροτυπία έγραψε

Επίσης στο μπλογκ του Γιώργου Κρόγια μπορείτε να βρείτε διάφορα banner για την Αμαλία αλλά για μένα μια απ' τις πιο σημαντικές κινήσεις που μπορούν να γίνουν στη μνήμη της είναι μια μικρή συνεισφορά για την ίδρυση του Παιδιατρικού-Ογκολογικού Νοσοκομείου ΕΛΠΙΔΑ όπως ζητήσανε η μητέρα και η αδερφή της.

Update (1 Ιουνίου 2007):

http://giatinamalia-blog.blogspot.com/

Everybody's free...

.. to wear sunscreen..

Everybody's Free (to wear sunscreen)
Mary Schmich, Chicago Tribune

Ladies and Gentlemen of the class of '97... wear sunscreen.
If I could offer you only one tip for the future, sunscreen would be IT.
The long term benefits of sunscreen have been proved by scientists whereas the rest of my advice has no basis more reliable than my own meandering experience.
I will dispense this advice now.

Enjoy the power and beauty of your youth. Never mind. You will not understand the power and beauty of your youth until they have faded. But trust me, in 20 years you'll look back at photos of yourself and recall in a way you can't grasp now how much possibility lay before you and how fabulous you really looked.

You are NOT as fat as you imagine.

Don't worry about the future; or worry, but know that worrying is as effective as trying to solve an algebra equation by chewing bubblegum. The real troubles in your life are apt to be things that never crossed your worried mind; the kind that blindside you at 4pm on some idle Tuesday.

Do one thing every day that scares you.

Sing.

Don't be reckless with other people's hearts, don't put up with people who are reckless with yours.

Floss.

Don't waste your time on jealousy; sometimes you're ahead, sometimes you're behind. The race is long, and in the end, it's only with yourself.

Remember compliments you receive, forget the insults; if you succeed in doing this, tell me how.

Keep your old love letters, throw away your old bank statements.

Stretch.

Don't feel guilty if you don't know what you want to do with your life. The most interesting people I know didn't know at 22 what they wanted to do with their lives, some of the most interesting 40 year olds I know still don't.

Get plenty of calcium.

Be kind to your knees, you'll miss them when they're gone.

Maybe you'll marry, maybe you won't, maybe you'll have children, maybe you won't, maybe you'll divorce at 40, maybe you'll dance
the funky chicken on your 75th wedding anniversary. Whatever you do, don't congratulate yourself too much or berate yourself, either.
Your choices are half chance, so are everybody else's.

Enjoy your body, use it every way you can. Don't be afraid of it, or what other people think of it, it's the greatest instrument you'll ever
own.

Dance. Even if you have nowhere to do it but in your own living room.

Read the directions, even if you don't follow them.

Do NOT read beauty magazines, they will only make you feel ugly.

Get to know your parents, you never know when they'll be gone for good.

Be nice to your siblings; they are your best link to your past and the people most likely to stick with you in the future.

Understand that friends come and go, but for the precious few you should hold on.

Work hard to bridge the gaps in geography in lifestyle because the older you get, the more you need the people you knew when you were young.

Live in New York City once, but leave before it makes you hard; live in Northern California once, but leave before it makes you soft.

Travel.

Accept certain inalienable truths, prices will rise, politicians will philander, you too will get old, and when you do you'll fantasize that when you were young prices were reasonable, politicians were noble and children respected their elders. Respect your elders.

Don't expect anyone else to support you. Maybe you have a trust fund, maybe you'll have a wealthy spouse; but you never know when either one might run out.

Don't mess too much with your hair, or by the time you're 40, it will look 85.

Be careful whose advice you buy, but, be patient with those who supply it. Advice is a form of nostalgia, dispensing it is a way of fishing the past from the disposal, wiping it off, painting over the ugly parts and recycling it for more than it's worth.

But trust me on the sunscreen.

Cuba libre όλε

Με αφορμή το post της φίλης μου της βουλίτσας για ένα πρόσφατο γλέντι μέχρι πρωϊας που είχαμε πριν μερικές μέρες είπα να κάνω ένα αφιέρωμα στον ηθικό αυτουργό της κραιπάλης μας, το cuba libre που καταναλώσαμε διασκεδάζοντας και φιλοσοφώντας με πολλούς καλούς φίλους και συν-πότες.

Μαζεύεσαι λοιπόν μεσημέρι Σαββάτου για καφέ στο στέκι με τα φιλαράκια σου και πιάνεις την πάρλα και από κει που είστε κανα 2-3 άτομα αρχίζει και μεγαλώνει η παρέα και σαχλαμπουχλιάζεις, τελειώνει ο καφές και αν και είσαι κομμάτια γιατί σηκώθηκες πολύ νωρίς το πρωϊ παρ' όλο που την προηγούμενη μέρα δούλευες σε δύο δουλειές και πονάνε τα ποδάρια σου και τα κόκκαλά σου γενικώς, λες "δε βαριέσαι" και αντί να πας σπίτι να την πέσεις παραγγέλνεις και μια μπύρα, είναι κι ο καιρός καλός και δεν πειράζει θα ξεκουραστείς μετά.. Πίνεις τη μπύρα και λές άντε να την κάνω κι οι άλλοι φωνάζουν τι χαζά είναι αυτά κάτσε εδώ καλά περνάμε, σου παραγγέλνουν κι άλλη για να μη φύγεις κι εσύ σκέφτεσαι να γκρινιάξεις, σκέφτεσαι λίγο την κούρασή σου και το τι πρέπει να κάνεις, αλλά μετά τρως φλασιά και λές σάμπως τι? να πάω να κοιμηθώ, να σηκωθώ να κάνω μπάνιο και να ξαναβγώ το βράδυ? Αφού περνάω καλά τώρα, αυτή τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή με όλα αυτά και αυτούς που τη συνθέτουν. Γιατί να το χαλάσω? Γιατί να μην το ξεφτιλίσω στο φινάλε? Και λες χαλάλι, δεν πάω πουθενά, και όλοι επικροτούν και έτσι για να το γιορτάσετε λέτε δεν παραγγέλνουμε μπουκάλι?? Και έρχεται η Havana και την πίνει η χαϊβάνα (σε μουά) και περνάς καλά, πολύ καλά και έτσι πρέπει να είναι η ζωή. Γεμάτη από όμορφες στιγμές με φίλους και τρελλά κοκτέλια. ;) (Ελπίζω να επικοινωνήσουν μαζί μου από τη χαβάνα κλούμπ και να προσφερθούν να με ανταμείψουν για τη διαφήμιση, κατά προτίμηση με ρευστό αντί με χαβάνα γιατί πρέπει να φάμε κιόλας κι έχουμε και λογαριασμούς να πληρώσουμε).

Για να φτιάξετε λοιπόν ένα cuba libre θα χρειαστείτε :
- άσπρο ρούμι Havana Club (εμένα αυτό μ' αρέσει αλλά άμα θέτε βάλτε ότι σας βρίσκετε σε άσπρο ρούμι)
- κόκα κόλα
- λάιμ (ή στη χειρότερη λεμόνι)
- πάγο

Παίρνετε ένα μεγάλο ποτήρι του ποτού και με το μισό λάιμ τρίβετε τα χείλη του ποτηριού. Βάζετε πάγο κι από πάνω ένα μέρος ρούμι και 3 μέρη κόκα κόλα. Στίβετε μετά το υπόλοιπο λάιμ μέσα στο ποτήρι και ρίχνετε και κανά 2 κομμένες φέτες μέσα.

Μετά πίνετε. Πολύ. ;)

enjoy

Η "Δυσλειτουργία της Πραγματικότητας" και τα αμφιβληστροειδικά εμφυτεύματα ή αλλιώς η ΕΦ συναντάει την πραγματικότητα.

Διαβάζω τον τελευταίο καιρό (μήνες δηλαδή) την καταπληκτική τριλογία "Η Αυγή της Νύχτας" του Πήτερ Χάμιλτον (The Night's Dawn Trilogy). Στα ελληνικά έχει μεταφραστεί μόνο ο πρώτος τόμος, το "Reality Dysfunction" ή ελληνιστί "H Δυσλειτουργία της Πραγματικότητας" και λόγω μεγέθους έχει εκδοθεί σε 2 τόμους. Δηλαδή ο αγγλικός πρώτος τόμος είναι στα ελληνικά δύο τόμοι (το πιάσατε??). Αφού το (τους) διάβασα είπα βέβαια σιγά μη περιμένω να μεταφραστούν και οι άλλοι 2 τόμοι και τα αγόρασα από την Άγνωστη Καντάθ στα αγγλικά . Κλασικά. Το έχω πάθει με άπειρες σειρές βιβλίων αυτό. Αγοράζω το πρώτο στα ελληνικά και μετά συνειδητοποιώ ότι δεν έχουν βγεί τα επόμενα και τα αγοράζω στις αγγλικές εκδόσεις.

Η τριλογία λοιπόν είναι απλά εξαιρετική. Είναι επική επιστημονική φαντασία σε συνδυασμό με space opera στα καλύτερά της. Ο Χάμιλτον έχει δημιουργήσει ένα μελλοντικό σύμπαν όπου ο άνθρωπος έχει αποικήσει άλλους πλανήτες, έχει γνωρίσει εξωγήινα είδη με τα οποία συμβιώνει, έχει εξελιχθεί τεχνολογικά αλλά και πνευματικά, έχοντας "χωριστεί" σε δύο είδη κάτα κάποιο τρόπο. Τους Αδαμιστές και τους Εδεμιστές. Οι Αδαμιστές είναι η κλασικοί άνθρωποι όπως τους ξέρουμε ενώ οι Εδεμιστές είναι εξελιγμένοι σαν είδος έχοντας δεσμό συνάφειας ό ένας με τον άλλο (παρεπιπτόντως εξαιρετική η μετάφραση του Χριστόδουλου Λιθάρη στις ορολογίες του Χάμιλτον). Για να το πιάσετε αυτό με τη συνάφεια, οι Εδεμιστές μπορούν να επικοινωνούν τηλεπαθητικά μεταξύ τους, μένουν σε οικοσυστήματα τα οποία έχουν δικιά τους προσωπικότητα και επικοινωνούν και αυτά μαζί τους και όταν πεθαίνουν η δικιά τους προσωπικότητα "μεταφέρεται" στο οικοσύστημα κι έτσι κάνουν πάντα παρέα ο ένας στον άλλο. Οι Αδαμιστές το θεωρούν ντροπή και αίσχος αυτό οπότε μπορείτε να καταλάβετε ότι δεν πολυσυμπαθούν τους Εδεμιστές αλλά είναι πολιτισμένοι άνθρωποι και δεν το κάνουν θέμα.

H υπόθεση εν ολίγοις λοιπόν είναι ότι σε έναν μακρινό πλανήτη τον οποίο ξεκινάν να αποικήσουν οι Αδαμιστές γίνεται μια μοιραία συνάντηση μεταξύ ενός εγκληματία κι μιας εξωγήινης ενεργειακής οντότητας κι από κει και πέρα αρχίζει το νταβαντούρι.

Στα βιβλία του Χάμιλτον η ιστορία διαδραματίζεται από το έτος 2582 και μετά. Συνεπώς τα τεχνολογικά και επιστημονικά επιτεύγματα σε 500 χρόνια από τώρα είναι αρκετά προχωρημένα. Διαβάζω για νευρωνικά νανονικά, αμφιβληστροειδικά εμφυτεύματα, γενετικές βελτιώσεις και άλλα πολλά και το μυαλό μου ξεφεύγει... Κι εκεί που φαντασιώνομαι πως θα είναι η ζωή 500 χρόνια από τώρα πετυχαίνω ένα άρθρο στο New Scientist και μου ‘ρχεται ταράκουλο από τον ενθουσιασμό: “Αμφιβληστροειδικό εμφύτευμα μαθαίνει να διορθώνει την εικόνα”. Δοκιμάζονται αυτή τη στιγμή στη Γερμανία και στοχεύουν να βοηθήσουν τους εν μέρει τυφλούς ή αυτούς με προβλήματα όρασης. Αλλά είναι το πρώτο βήμα. Μέχρι τώρα 10 άτομα στη Γερμανία και 15 στην Αμερική το δοκιμάζουν. Υπάρχει και σχετικό άρθρο στη Wikipedia.

Ίσως τελικά κάποιες από τις μυθοπλασίες του Χάμιλτον να μην απέχουν πολύ από το να πραγματοποιηθούν..

Άτιμη πλαστική σακούλα

Το σκέφτομαι κάθε φορά που πηγαίνω στο σούπερ μάρκετ, ή στο φούρνο ή σε οποιοδήποτε εμπορικό κατάστημα και ψωνίσω. Αλλά ειδικά το σκέφτομαι στο σούπερ μάρκετ: να σταματήσω να χρησιμοποιώ πλαστικές σακούλες για τα καθημερινά μου ψώνια. Έχω ούτως ή άλλως ειδική πάνινη σακουλίτσα που έχει διανείμει ο δήμος που μένω (για την ανακύκλωση αλλά μια χαρά είναι και για ψώνια) και μπορώ κάλλιστα να την παίρνω μαζί μου όταν πάω να ψωνίσω. Πολύ ωραία. Και που θα πετάω τα σκουπίδια μου αν σταματήσω να παίρνω τις πλαστικές σακουλίτσες του σούπερ μάρκετ? Στις πλαστικές σακούλες απορριμμάτων που θα αγοράζω από το σούπερ μάρκετ προφανώς. Πάντως, ή έτσι ή αλλιώς τα σκουπιδάκια μου (αυτά τουλάχιστον που δεν ανακυκλώνω) θα καταλήξουν σε πλαστική σακουλίτσα όπου θα είναι ακόμη πιο δύσκολο να αποσυντεθούν. Υπολογίζεται πως ένα μαρούλι ή ένα μπιφτέκι που έχει ταφεί μέσα σε πλαστικά χρειάζεται 30 έως 70 χρόνια για να αποσυντεθεί. Δεν έχω και κάδο κομποστοποίησης να τα ρίχνω εκεί..

Λοιπόν, οι πλαστικές σακούλες δεν αυτοδιασπώνται και δεν απορροφούνται από τη φύση και όταν καίγονται παράγουν καρκινογόνες διοξίνες. Είναι μάλιστα και φορείς μεταφοράς ξένων οργανισμών σε τοπικά υποσυστήματα γιατί όταν καταλήγουν στις θάλασσες ταξιδεύουν μια χαρά σε μεγάλες αποστάσεις.

Επίσης, μη νομίζετε ότι οι πλαστικές σακουλίτσες είναι τζάμπα. Η πρώτη ύλη για την παρασκευή πλαστικής σακούλας και γενικά πλαστικών είναι το πετρέλαιο που σημαίνει ότι η τιμή της συνδέεται με τις αυξομειώσεις της τιμής του πετρελαίου. Κάθε χρόνο στην Ελλάδα καταναλώνουμε περίπου 60.000 τόνους πλαστικό μιας χρήσης, το κόστος του οποίου ανέρχεται σε 300 εκατ. ευρώ.

Το Σαν Φρανσίσκο έγινε πρόσφατα η πρώτη πόλη της αμερικής που τις απαγόρευσε από τα μεγάλα σούπερ μάρκετ για να προωθήσει την ανακύκλωση. Μόνο το Σαν Φρανσίσκο χρησιμοποιεί 181 εκατομμύρια πλαστικές σακούλες το χρόνο. Στη Ζανζιβάρη της Τανζανίας οι πλαστικές σακούλες απαγορεύονται - διά διόλου ευκαταφρόνητου προστίμου - από το Νοέμβριο του 2006. Στην Ιρλανδία, οι πλαστικές σακούλες φορολογούνται από το 2002 με συνέπεια η χρήση τους να μειωθεί κατά 90%. Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες μάλιστα έχει επανέλθει στη «μόδα» το κλασικό διχτάκι για τα ψώνια.

Διαβάστε αναλυτικά κι άλλα εδώ, στο πολύ καλό άρθρο του e-telescope που μιλάει για φωτο-βιοαποικοδομήσιμα πλαστικά. Για τις φωτο-βιοδιασπώμενες σακούλες δείτε κι εδώ.

Τα παραπάνω είναι σταχυολογήματα από τον ελληνικό και ξένο ηλεκτρονικό τύπο. Γενικώς διάβασα πολλά άρθρα, σκέψεις, συμβουλές κλπ σχετικά με την ανακύκλωση και τις πλαστικές σακουλίτσες που έχω φάει κόλλημα να καταργήσω. Απάντηση όμως δεν βρήκα πουθενά σχετικά με το τι θα κάνω με τα σκουπίδια άπαξ και αφορίσω τις πλαστικές σακούλες….

Το MIT OpenCourseWare και τα δικά μας τα άλλα..

To Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ) έχει εφαρμόσει από το 2002 ένα πρόγραμμα επιμόρφωσης μέσω διαδικτύου προσφέροντας δωρεάν σημειώσεις, βίντεο και αρχεία ήχου από διαλέξεις, και γενικώς την ύλη μαθημάτων που διδάσκονται εκεί προς κάθε ενδιαφερόμενο.

Πρόσφατα ανακοινώθηκε μάλιστα ότι το ΜΙΤ αποφάσισε να δώσει πρόσβαση σε όλα τα 1800 μαθήματα του πανεπιστημίου μέχρι το τέλος του χρόνου. Κάθε μήνα συνδέονται με το site του OpenCourseWare (OCW) του ΜΙΤ περίπου 1.500.000 χρήστες εκ των οποίων το 17% είναι εκπαιδευτικοί, το 32% φοιτητές σε άλλα πανεπιστήμια και το 49% αυτοδίδακτοι.

"Πιστεύουμε ότι η εκπαίδευση μπορεί να προοδεύσει όταν η γνώση μοιράζεται ανοιχτά και ελεύθερα" λέει η διευθύντρια του προγράμματος OCW στο ΜΙΤ.

Αυτό θα πει δωρεάν εκπαίδευση κυρίες και κύριοι και όχι αυτό που απαιτούν οι έλληνες φοιτητές τον τελευταίο καιρό αντιμαχόμενοι τις αλλαγές στο εκπαιδευτικό. Αυτός που θέλει να μάθει θα μάθει. Αυτός που δεν θέλει, απ' την άλλη, μπορεί να κάνει καταλήψεις, να χάνει μαθήματα, να σπάει και να γκρεμίζει στο όνομα μιας δωρεάν παιδείας που και να την είχε έτσι όπως την ήθελε δεν θα την εκτιμούσε..

Κι άντε για να προλάβω τυχόν κακοπροαίρετους που ψάχνουν να βρουν να πιαστούν απ' οπουδήποτε και να το γυρίσουν πάλι στα δικά μας, να διορθώσω ή μάλλον να ξεκαθαρίσω πως στην περίπτωση του ΜΙΤ είναι σωστότερο να μιλάμε για δωρεάν παροχή εκπαιδευτικού υλικού (και όχι διδασκαλίας). Όπως και να 'χει είναι μια φοβερή πρωτοβουλία η οποία ώθησε γύρω στα 120 πανεπιστήμια παγκοσμίως να εγκαινιάσουν παρόμοια προγράμματα.

Όσοι πιστοί της γνώσης προσέλθετε. Οι υπόλοιποι κατεβείτε στους δρόμους.

Διαφορετικές απόψεις ή παραπληροφόρηση?

Παραθέτω παρακάτω 2 άρθρα εφημερίδων, και τα δύο σχετικά με τα επεισόδια που έγιναν στη Θεσσαλονίκη κατά τη διάρκεια του εκπαιδευτικού συλλαλητηρίου, στις 7/2/2007.

ΑΡΘΡΟ #1


το άρθρο σε ηλεκτρονική μορφή εδώ

ΑΡΘΡΟ #2



Αν δεν θέλετε να διαβάσετε ολόκληρα τα άρθρα το 'ζουμί' βρίσκεται στα εξής σημεία:

Άρθρο 1:
[..]Μέλη φοιτητικών παρατάξεων μπήκαν στα γραφεία του οργανισμού και προσπάθησαν να κρεμάσουν ένα πανό, ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16 και τις άλλες αλλαγές που σχεδιάζονται για την Παιδεία. Την ώρα που οι φοιτητές συζητούσαν με τους υπαλλήλους του οργανισμού, διμοιρίες των ΜΑΤ έκαναν την εμφάνισή τους από τους στενούς δρόμους και έριξαν δακρυγόνα «κόβοντας» στη μέση την πορεία που κατευθυνόταν στο υπουργείο Μακεδονίας - Θράκης. [..]

Άρθρο 2:
[..] Οι διαδηλωτές παραβίασαν την εξωτερική είσοδο του κτιρίου, κατέστρεψαν τη σημαία της Ε.Ε., ενώ διαφώνησαν μεταξύ τους και διαπληκτίστικαν ως προς την καταστροφή και της ελληνικής, η οποία τελικώς "γλίτωσε". Απαίτησαν στη συνέχεια, από την (ιδιωτική) ασφάλεια του κτιρίου (στο οποίο μέσα υπήρχαν περί τους 40-50 εργαζόμενοι, Έλληνες και αλλοδαποί) να ανέβουν στους εξώστες του και να αναρτήσουν ένα τεράστιο πανό με συνθήματα. Όταν εισέπραξαν άρνηση απέναντι στα παράνομα και αυθαίρετα αιτήματά τους, προσπάθησαν (τουλάχιστον 20 εξ αυτών) να παραβιάσουν την εσωτερική θωρακισμένη γυάλινη πόρτα του κτιρίου. Ευτυχώς η πόρτα άντεξε στις πιέσεις τους και έτσι έδωσε τον χρόνο για την (προφανώς 10-15 λεπτά καθυστερημένη) επέμβαση των ειδικών δυνάμεων της αστυνομίας [..]

Τώρα θα μου πείτε τι να πιστέψετε? Ότι τα ΜΑΤ επιτέθηκαν χωρίς λόγο και αιτία στους καημένους τους διαδηλωτές ή ότι οι διαδηλωτές (είτε φοιτητές ήταν, είτε αναρχικοί είτε και τα δύο) δημιουργήσανε επεισόδια, καταστρέψανε ξένη περιουσία, και προσπαθήσανε να εισβάλλουνε κυριολεκτικά με τη βία στο κτίριο.. ?

Εγώ, ιδίοις όμμασι, διαπίστωσα ότι συνέβη το δεύτερο. Απλώς σας παρέθεσα τα δύο άρθρα για να θαυμάσετε πως το ίδιο ακριβώς γεγονός μπορεί να παρουσιαστεί όπως συνέβη πραγματικά αλλά μπορεί και να παραποιηθεί σε μεγάλο βαθμό. Έτσι για να είμαστε λίγο υποψιασμένοι ως προς την ποιότητα της ενημέρωσης της οποίας γινόμαστε αποδέκτες. Όσον αφορά τις συγκεκριμένες πηγές που παραθέτω, τα συμπεράσματα δικά σας..

Ο λιναρόσπορος, ο μεσημεριανός υπνάκος και το ελληνικό ίντερνετ

Σήμερα πέτυχα δύο άρθρα στον ξένο ηλεκτρονικό τύπο που αναφέρονται σε μελέτες και συμπεράσματα ελληνικών πανεπιστημίων πάνω στον τομέα της υγείας. Εγώ έψαξα να βρω αντίστοιχες αναφορές στο ελληνικό ίντερνετ αλλά ματαίως.. Γιατί έτσι?

Ο μεσημεριανός υπνάκος προστατεύει την καρδιά (το άρθρο εδώ)

Σύμφωνα με μελέτη της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών ο μεσημεριανός υπνάκος βοηθάει στην υγεία της καρδιάς και αποτρέπει θανάσιμες καρδιοαγγειακές παθήσεις. Προηγούμενες μελέτες έχουνε δείξει ότι σε χώρες όπου ο μεσημεριανός ύπνος είναι σύνηθες φαινόμενο (όπως στις Μεσογειακές και σε κάποιες χώρες της Λατινικής Αμερικής) τα ποσοστά θανάτου από καρδιά είναι μικρότερα από το μέσο όρο των χωρών όπου ο μεσημεριανός ύπνος δε συνηθίζεται. Οι συγγραφείς της μελέτης υποστηρίζουν πως οι μεσημεριανοί ύπνοι βοηθάνε στην υγεία της καρδιάς μέσω της μείωσης του στρες. Προηγούμενες μελέτες έχουν συνδέσει το εργασιακό στρες με πολλά προβλήματα υγείας όπως καρδιακές παθήσεις, γρίπη, υψηλή πίεση και διαβήτη.

Το λιναρέλαιο μειώνει την υψηλή πίεση (το άρθρο εδώ)

Μια πρόσφατη μελέτη ερευνητών από το Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο και το Λαϊκό Νοσοκομείο Αθηνών υποστηρίζει πως μια δίαιτα που ενισχύεται με λιναρέλαιο (το λάδι του λιναρόσπορου) μπορεί να βοηθήσει σημαντικά στη μείωση της υψηλής πίεσης μέχρι και 6%. Το λιναρέλαιο είναι πλούσιο σε Ω-3 άλφα-λινολεϊκό οξύ (ALA).

------------------------------------------------

Σχετικά με το λιναρόσπορο και τις ιδιότητές του: ανακουφίζει από τους πόνους της περιόδου και της εμμηνόπαυσης, από την κατάθλιψη και από το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, καταπολεμάει τη δυσκοιλιότητα, μειώνει τη χοληστερίνη, και ενισχύει το ανοσοποιητικό.

Επίσης, σύμφωνα με μελέτες που παρουσιάστηκαν στο συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρίας για την Έρευνα του Καρκίνου, τα Ω-3 λιπαρά οξέα μπορεί να προστατεύουν τις γυναίκες από τον καρκίνο του μαστού.

Έχω κι άλλα να γράψω για το λιναρόσπορο αλλά σε άλλο post.

Μπλοκάρετε τον ήλιο !

Η αμερικανική κυβέρνηση παροτρύνει τους επιστήμονες να βρουν τρόπους να μπλοκάρουν το φως του ήλιου έτσι ώστε να σταματήσουν την παγκόσμια υπερθέρμανση χωρίς να χρειαστεί να μειώσουν τις εκπομπές των αερίων θερμοκηπίου!

Η πρόταση αυτή ήταν η επίσημη απάντηση της αμερικανικής κυβέρνησης σε μια αναφορά της Διακυβερνητικής Επιτροπής για τις Κλιματικές Αλλαγές (IPCC) των Ηνωμένων Εθνών που δόθηκε στις κυβερνήσεις των χωρών το 2006.

Η αναφορά προβλέπει πως οι θερμοκρασίες πιθανόν θα αυξηθούν 2 με 4,5 βαθμούς κελσίου μέχρι το τέλος του αιώνα, αν οι συγκεντρώσεις διοξειδίου του άνθρακα διπλασιαστούν συγκριτικά με το προ βιομηχανικό επίπεδό τους. Αυτή η αύξηση στη θερμοκρασία θα είναι ανομοιόμορφη εμφανίζοντας μεγαλύτερες αυξήσεις στον αρκτικό και προοδευτικά μικρότερες αυξήσεις νοτιότερα.

Η αμερικανική κυβέρνηση θεωρεί πως τεχνικές για το μπλοκάρισμα του ήλιου όπως η τοποθέτηση τεράστιων καθρεφτών στο διάστημα, ή η διάχυση ανακλαστικής σκόνης στην ατμόσφαιρα, θα ήταν μια ‘σημαντική ασφάλεια’ έναντι της αύξησης των εκπομπών και πιέζει να προταθούν οι παραπάνω τεχνικές από την αναφορά της IPCC.

Η αμερικανική απάντηση στην αναφορά της IPCC περιλάμβανε επίσης και σχόλιο πως η αναφορά τείνει να μεγαλοποιεί το φαινόμενο των κλιματικών αλλαγών και να εστιάζει στις αρνητικές επιδράσεις του.
Σε αντίθεση, η Αμερική θέλει να δώσει έμφαση σε εθελοντικά πρότυπα για την μείωση των εκπομπών και σε ανάληψη περισσότερων ευθυνών από τις υπό ανάπτυξη χώρες (!).

Η στραβά είναι ο γυαλός ή στραβά αρμενίζουμε..

http://www.ipcc.ch/
http://environment.guardian.co.uk/climatechange/story/0,,1999968,00.html
http://www.csmonitor.com/2007/0205/p02s01-wogi.html

My Inventions: The autobiography of Nicola Tesla

Food for thought: Με πήρε προχθές η φίλη μου η Βάσω να μου πει ότι ψάχνει απεγνωσμένα το καινούργιο βιβλίο που έχει βγει για τον Τέσλα. Αφού ψάξαμε στο ίντερνετ όλα τα βιβλία που έχουν βγει στα ελληνικά για τον Τέσλα και συνειδητοποιήσαμε ότι τα έχουμε όλα, με άφησε να σπάζω το κεφάλι μου ποιο είναι αυτό το καινούργιο βιβλίο. Το hint μου ήταν ότι το βιβλίο είναι αυτοβιογραφία και έχει να κάνει με τις εφευρέσεις του. Μου είπε μάλιστα ότι είχε δει διαφήμιση σε κάποιο περιοδικό. Αν και μου φάνηκε περίεργο που άκουσα για αυτοβιογραφία, γιατί απ’ όσο ήξερα ο Τέσλα δεν έγραψε ποτέ την αυτοβιογραφία του, μετά θυμήθηκα πως πριν χρόνια είχα ανακαλύψει ένα αμφιβόλου προελεύσεως ebook στο διαδίκτυο το οποίο υποτίθεται πως ήταν η αυτοβιογραφία του εφευρέτη.

Το ebook αυτό είχε τίτλο The Strange Life of Nikola Tesla και σαν “εκδότης” αναφερόταν κάποιος John Penner ο οποίος έγραφε πως είχε βρει το σχετικό βιβλιαράκι σε ένα παλαιοβιβλιοπωλείο χωρίς να αναφέρεται όμως μέσα ποιός είναι ο συγγραφέας του. Καθώς το βιβλιαράκι ήταν γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο ο Penner (και οποιοσδήποτε άλλος στη θέση του προφανώς) υπέθεσε ότι ήταν γραμμένο από τον ίδιο τον Τέσλα. Μετέφερε το κείμενο σε ηλεκτρονική μορφή προσθέτοντας ένα editors note και μια εισαγωγή και το «ανέβασε» στο διαδίκτυο το 1995 με τίτλο The Strange Life of Nikola Tesla. Γράφει μάλιστα στο editors note χαρακτηριστικά ότι δεν γνωρίζει τον συγγραφέα και πως αν κάποιος τον γνωρίζει ας τον ενημερώσει κι αυτόν.

Με λίγο ψάξιμο ανακάλυψα ότι υπάρχει όντως μια “αυτοβιογραφία” του Τέσλα με τίτλο My Inventions: The autobiography of Nicola Tesla το οποίο πωλείται και στο Amazon και που ουσιαστικά είναι μια σειρά 6 άρθρων που έγραψε ο Νίκολα Τέσλα στο περιοδικό "The Electrical Experimenter" to 1919. O εκδότης είναι ένας Ben Johnston και η ημερομηνία έκδοσης το 1982 και η 18-σέλιδη εισαγωγή στο βιβλίο είναι γραμμένη από τον ίδιο τον Johnston.

Συγκρίνοντας τα δύο βιβλία βρήκα ότι είναι ίδια με κάποιες όμως αλλαγές όπως η παρακάτω:

Έκδοση του John Penner
"..In attempting to give a connected and faithful account of my activities in this story of my life, I must dwell, however reluctantly, on the impressions of my youth and the circumstances and events which have been instrumental in determining my career."

Έκδοση του Ben Johnston
"..In attempting to give a connected and faithful account of my activities in this series of articles which will be presented with the assistance of the Editors of the ELECTRICAL EXPERIMENTER and are chiefly addressed to our young men readers, I must dwell,
however reluctantly, on the impressions of my youth and the circumstances and events which have been instrumental in determining my career."

Υπάρχουν και άλλες διαφορές μεταξύ των δύο βιβλίων όπως μερικές απλές συντακτικές παραφράσεις αλλά και μερικές αρκετά περίεργες όπως αυτή:

Έκδοση του John Penner
“This was due to a number of causes. In the first place I had a brother who was gifted to an extraordinary degree; one of those rare phenomena of mentality which biological investigation has failed to explain. His premature death left my earth parents disconsolate. (I will explain my remark about my “earth parents” later.)"

Έκδοση του Ben Johnston
"This was due to a number of causes. In the first place I had a brother who was gifted to an extraordinary degree—one of those rare phenomena of mentality which biological investigation has failed to explain. His premature death left my parents disconsolate."

Τέλος πάντων, μετά από πολύ ψάξιμο κατέληξα στο Twenty First Century Books site, μια online πηγή πληροφοριών για τον Tesla το οποίο εξηγεί ότι η αυθεντική έκδοση της αυτοβιογραφίας είναι η επονομαζόμενη My Inventions (Hart Brothers, Williston, 1983) που προκύπτει από τα άρθρα του Electrical Experimenter το 1919 και πως κυκλοφορούν στο ίντερνετ αρκετά αντίγραφα τα οποία όμως προέρχονται από το The Strange Life of Nikola Tesla που ουσιαστικά είναι μια αλλαγμένη version του My Inventions. Η έκδοση του Penner είχε λάθη, παραλείψεις, μέχρι και διορθώσεις και πρόσθετα κομμάτια που δεν υπήρχανε στο αυθεντικό κείμενο. Από τα παραπάνω δεν προκύπτει ότι φταίει ο Penner για την όλη ιστορία αφού αυτός δήλωσε ότι δεν ήξερε για την επίσημη έκδοση και βρίσκοντας την αλλαγμένη εκδοχή του βιβλίου έσπευσε να την μεταφέρει σε ηλεκτρονική μορφή και να την 'ανεβάσει' στο ίντερνετ.

Και τις δύο εκδόσεις θα τις βρείτε εδώ: http://www.tfcbooks.com/special/mi_link.htm.

Εγώ ακόμη απορώ βέβαια, γιατί κάποιος να αλλάξει την αρχική εκδοχή των άρθρων/αυτοβιογραφίας και μάλιστα κατά τέτοιο περίεργο τρόπο.. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου ;)

Κερδίστε ένα ταξίδι στο διάστημα!

Κερδίστε ένα ταξίδι στο διάστημα!

Για να γιορτάσουν την κυκλοφορία των Vista, η Microsoft μαζί με την AMD ξεκινήσανε το “Vanishing Point”, το μεγαλύτερο online & offline παιχνίδι παζλ στον κόσμο.

Το πρώτο βραβείο είναι ένα ταξίδι στο διάστημα που προσφέρεται από την εταιρία Rocketplane Limited Inc. και οι παίκτες ανταγωνίζονται για δώρα αξίας περίπου μισού εκατομμυρίου δολαρίων. Το παιχνίδι ξεκίνησε στις 8 Ιανουαρίου 2007 και τελειώνει στις 30 Ιανουαρίου 2007.

Παραθέτω από σχετικό άρθρο του PC Magazine.

“Το διαστημικό ταξίδι, αξίας 250.000 δολαρίων, θα πραγματοποιηθεί το 2008, με διάρκεια λιγότερη από μια ολόκληρη περιστροφή της Γης. Το Rocketplane XP Vehicle της εταιρείας Rocketplane Limited Inc. είναι ένα τετραθέσιο όχημα σε μέγεθος μαχητικού αεροπλάνου με δελτοειδή πτερύγια και ουρά σε σχήμα V, και μπορεί να αναπτύξει ταχύτητες μέχρι και 3.840 χιλιομέτρων την ώρα, πετώντας σε απόσταση 100 χιλιομέτρων από τη Γη. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να επιτυγχάνονται συνθήκες έλλειψης βαρύτητας για περίπου 3-4 λεπτά.”

Το παιχνίδι περιλαμβάνει γρίφους για τους οποίους δίνονται πολλές φορές ενδείξεις και στοιχεία τα οποία μπορεί να βρεθούν και online αλλά και offline δηλαδή σε διάφορες τοποθεσίες ανά τον κόσμο (όπου δεν είναι φυσικά υποχρεωτική η παρουσία του παίκτη διότι μπορεί να τα παρακολουθήσει βιντεοσκοπημένα από το site του παιχνιδιού). Η δράση του παιχνιδιού καθορίζεται από την αινιγματική “Puzzle Master”, την Loki.

Η Loki, δημοσιεύει 12 γρίφους κάθε εβδομάδα μαζί με πληροφορίες για θεαματικά γεγονότα ανά τον κόσμο. Καθένας από τους γρίφους έχει ένα στοιχείο κρυμμένο σ’ ένα από τα γεγονότα του πραγματικού κόσμου.

Χαρήκατε έ??? Ε ξεχαρείτε τώρα γιατί η Ελλάδα δεν είναι μέσα στις χώρες που συμμετέχουν..

Συγκεκριμένα, πρέπει να είστε πολίτες των εξής χωρών για να πάρετε μέρος:

Αυστραλία, Καναδάς (εκτός από την επαρχία του Κεμπέκ), Γερμανία, Σιγκαπούρη, Μεγάλη Βρετανία, Νέα Ζηλανδία, Ιρλανδία, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία και φυσικά Αμερική.

Ξέρω.. σας έφτιαξα τη μέρα..

Η Μαρί Θάρπ και ο παγκόσμιος χάρτης ωκεάνιου βυθού

H Μαρί Θάρπ (Marie Tharp), Βρετανίδα γεωλόγος και μαθηματικός, ήταν αυτή που σχεδίασε τους χάρτες του ωκεάνιου βυθού οι οποίοι επιβεβαίωσαν τη θεωρία των τεκτονικών πλακών. Ήταν συν-δημιουργός του πρώτου παγκόσμιου χάρτη του ωκεάνιου βυθού και έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην ανακάλυψη της κεντρικής κοιλάδας τεκτονικής τάφρου που διασχίζει τη Μέσο-Ατλαντική Ράχη (μεσοωκεάνια ράχη του Ατλαντικού).

Η Μαρί Θάρπ, γεννημένη το 1920, ήταν κόρη ενός τοπογράφου που έφτιαχνε χάρτες ταξινόμησης εδάφους για το Υπουργείο Γεωργίας των ΗΠΑ. Η Θάρπ αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο του Οχάιο το 1943 με πτυχίο στα αγγλικά και τη μουσική και έπειτα πήρε μεταπτυχιακό στη γεωλογία στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν καθώς και πτυχίο στα μαθηματικά από το Πανεπιστήμιο της Τούλσα (το τελευταίο καθώς δούλευε σαν γεωλόγος σε πετρελαϊκή εταιρία στην Τούλσα της Οκλαχόμα).

Παρόλα αυτά η Θάρπ ήταν άνθρωπος της έρευνας και το 1948 βρήκε μια θέση στο Lamont Geological Observatory (τώρα Lamont-Doherty Earth Observatory ) του Πανεπιστημίου της Κολούμπια στη Νέα Υόρκη σαν βοηθός του Μωρίς Έγουινγκ (Maurice Ewing). Δούλευε μαζί με τον θαλάσσιο γεωλόγο Μπρούς Χίζεν ο οποίος την προμήθευε με δεδομένα που συνέλλεγε από τις αποστολές του με το πλοίο του παρατηρητηρίου το Βέμα (Vema). Τα πρώτα 18 χρόνια της συνεργασίας τους, μέχρι δηλαδή το 1965, η Θάρπ δεν μπορούσε να ακολουθήσει τον Χίζεν στις αποστολές καθώς δεν επιτρεπόντουσαν γυναίκες στα πλοία, oπότε έπαιρνε τα δεδομένα των βυθομετρήσεων που της προμήθευε ο Χίζεν και σχεδίαζε τους χάρτες οι οποίοι θα αποτελούσαν την πρώτη συστηματική προσπάθεια χαρτογράφησης του ωκεάνιου βυθού.

Κάθε τμήμα που χαρτογραφούσε η Θάρπ κάλυπτε 1 μοίρα γεωγραφικού μήκους με 1 μοίρα γεωγραφικού πλάτους. Όταν άρχισε να ενώνει τα τμήματα του χαρτογραφημένου βυθού παρατήρησε μια τεράστια σε μήκος ρωγμή, σαν κοιλάδα, κατά μήκος του κέντρου της μεσο-ωκεάνιας ράχης του Ατλαντικού. Η Θάρπ πίστεψε ότι επρόκειτο για κοιλάδα τεκτονικής τάφρου (Μεγάλο Ρήγμα) όμως ο Χίζεν δεν έδωσε σημασία στην ιδέα της θεωρώντας ότι όλα αυτά ήτανε "κοριτσίστικες κουβέντες". Της πήρε κοντά ένα χρόνο να τον πείσει για τα λεγόμενα της.

Το απίθανο όμως σύντομα αποδείχθηκε πιθανό. Τα δεδομένα σύντομα επιβεβαίωσαν το ένστικτό της Θάρπ. Η ανακάλυψη αυτή ήταν ένα πολύ σημαντικό γεωφυσικό χαρακτηριστικό: αυτή η κοιλάδα τεκτονικής τάφρου σηματοδοτούσε μια δυναμική φλέβα στον εξωτερικό φλοιό της γης, το σημείο απ’ όπου καινούργια κομμάτια ωκεάνιου φλοιού (δηλαδή λιωμένο υλικό) αναδύονται από το μανδύα της Γης στην επιφάνεια, ψύχονται και έπειτα σπρώχνονται εκατέρωθεν της μεσο-ωκεάνιας ράχης καθώς νέα πάλι κομμάτια βγαίνουν από κάτω..

Το όνομα της Θάρπ δυστυχώς δεν συμπεριλαμβανόταν στις μελέτες που δημοσίευαν ο Έγουινγκ και ο Χίζεν παρόλο που η ίδια έχει δηλώσει πως ήταν ευχαριστημένη και μόνο που ήταν μέρος της ομάδας και θεωρούσε τον εαυτό της τυχερό που συμμετείχε σε τέτοιες ανακαλύψεις.

Η θεωρία της μετατόπισης των ηπείρων δεν ήταν καθόλου δημοφιλής εκείνη την εποχή και ο Μωρίς Έγουινγκ, ο λαμπρός αλλά δεσποτικός διευθυντής του Lamont-Doherty Earth Observatory στην Columbia, παρέμενε ακατάπειστος στις συνεχώς αυξανόμενες αποδείξεις του διδύμου Χίζεν-Θάρπ. Άρχισε μάλιστα να συγκρούεται με τον Χίζεν, κάνοντας ότι μπορούσε για να εμποδίσει το πρόγραμμα χαρτογράφησης. Ο Έγουινγκ προσπαθούσε ουσιαστικά να καταστρέψει την καριέρα του Χίζεν, σύμφωνα με την Θάρπ.

Στα μέσα της δεκαετίας του ’60 καθώς αυτή η ακαδημαϊκή βεντέτα είχε αρχίσει να θέτει σε κίνδυνο το πρόγραμμα χαρτογράφησης των ωκεανών στο Lamont, η Θάρπ μετέφερε όλη την επιχείρηση στο σπίτι της στη Νέα Υόρκη (South Nyack, N.Y) και λόγω έλλειψης χώρου στο Lamont αλλά και λόγω των προβλημάτων που συνεχιζόντουσαν. Όπως σημειώνει αργότερα η Θάρπ, ο Έγουινγκ απέτυχε να απολύσει τον Χίζεν αλλά κατάφερε να απολύσει την ίδια. Παρά λοιπόν τα προβλήματα το πρόγραμμα χαρτογράφησης των ωκεανών συνεχίστηκε στο σπίτι της Θάρπ με υποστήριξη από το Αμερικανικό Ναυτικό και το National Geographic Society.

Ο Χίζεν και η Θάρπ εξέδωσαν τον πρώτο φυσιογραφικό χάρτη του Βορείου Ατλαντικού το 1957. Στη δεκαετία του ’70 ο Χίζεν και η Θάρπ συνεργάστηκαν με έναν ζωγράφο αλπικών τοπίων από την Αυστρία, τον Χένριχ Μπέραν (Heinrich Berann) για να δημιουργήσει ένα χάρτη που θεωρείται μέχρι και σήμερα σαν ένας από τους ωραιότερους χάρτες στην ιστορία της χαρτογραφίας, ο επονομαζόμενος “World Ocean Floor” (Για zoom in στο χάρτη: http://www.platetectonics.com/oceanfloors/index.asp). Ο παγκόσμιος χάρτης του ωκεάνιου βυθού εκδόθηκε το 1977 (λίγο αργότερα την ίδια χρονιά πέθανε ο Χίζεν από καρδιακή προσβολή πάνω σε ένα ερευνητικό πλοίο κοντά στις ακτές της Ισλανδίας). Ο χάρτης έμοιαζε λες και κάποιος είχε στραγγίξει όλο το νερό από τους ωκεανούς αποκαλύπτοντας έτσι κρυμμένα χαρακτηριστικά της επιφάνειας της γης.



The “World Ocean Floor” map

Μετά το θάνατο του Χίζεν η Θάρπ, χήρα καθ’ όλα εκτός από το όνομα, συνέχισε να μένει στο σπίτι στο South Nyack μέχρι το θάνατό της τον Αύγουστο του 2006, σε ηλικία 86 ετών.

Το 1998 η Θάρπ τιμήθηκε κατά την 100η επέτειο του Library of Congress' Geography and Map Division και το 1999 αναγνωρίστηκε από το Woods Hole Oceanographic Institution.

Διάφορες φωτογραφίες εδώ.

Πηγές
http://www.columbia.edu/cu/news/01/07/marieTharp.html
New York Times article
http://www.earthinstitute.columbia.edu/news/2006/story08-24-06.php
http://en.wikipedia.org/wiki/Marie_Tharp
http://www.loc.gov/loc/lcib/0211/tharp.html
http://barista.media2.org/?p=2884