Για μας δεν έχει σιέστα?? Ε τότε χέστα!!

Εναλλακτικός τίτλος: Τα χαμένα μεσημέρια της ζωής μας

Σήμερα υπέστην ένα πλήγμα μετά την ακόλουθη είδηση που μου έστειλε η φίλη Βούλα και η οποία με άφησε να κλάψουρίζω και να παραμιλώ στο γραφείο για τα χαμένα μεσημέρια της ζωής μου..

Τι εννοώ? Η Ουγγαρία πρόκειται να εγκρίνει δημοψήφισμα σχετικά με την εισαγωγή της σιέστα!! Τι σημαίνει αυτό? Ότι ο κόσμος θα ψηφίσει αν θέλει να γίνεται μεσημεριανή διακοπή για ύπνο/ξεκούραση ή όχι. Και καλά εντάξει μπορεί οι Ούγγροι να είναι λίγο υπερβολικοί γιατί μέχρι και δημοψήφισμα για να πίνουν δωρεάν μπύρα στα εστιατόρια θέλανε να κάνουνε αλλά το αίτημα έχει βάση διότι τα οφέλη του μεσημεριανού ύπνου είναι πολλά και ένα από τα μεγαλύτερα είναι η διατήρηση της υγείας της καρδιάς μας και η μείωση του στρες.

H λέξη σιέστα προέρχεται από το λατινικό sexta και σημαίνει "η έκτη ώρα" (hora sexta) η οποία προκύπτει αν μετρήσει κανείς 6 ώρες από τα ξημερώματα, δηλαδή μεσημεράκι. Η μεσημεριανή σιέστα είναι μια συνήθεια των μεσογειακών λαών ή γενικώς των λαών με θερμά κλίματα και ακολουθεί συνήθως το μεσημεριανό γεύμα. Σε πολλά μέρη του κόσμου όπως στο Σαντιάγκο ντελ Εστέρο της Αργεντινής η σιέστα θεωρείται "ιερή" διότι οι άνθρωποι δεν θέλουν να ενοχλούνται εκείνη την ώρα.

Δυστυχώς ο σύγχρονος τρόπος ζωής ειδικά στις μεγάλες πόλεις όπου η μετακίνηση είναι σχετικά χρονοβόρα καταντάει απαγορευτική τη μεσημεριανή διακοπή για ξεκούραση διότι ο κόσμος δεν προλαβαίνει να πάει σπίτι του και να γυρίσει στη δουλειά του και όπου εφαρμόζεται αυτή έχει τη μορφή διαλλείματος για φαγητό πλέον. Στην Ελλάδα τα εμπορικά καταστήματα συνήθως έχουν 3 ώρες διακοπή κατά τις μεσημεριανές ώρες αν και στις μεγάλες πόλεις λόγω των αποστάσεων αυτή η διακοπή είναι περισσότερο μπελάς παρά διευκόλυνση (εξ ού και τα συνεχόμενα ωράρια με τις βάρδιες στα μεγάλα εμπορικά καταστήματα).

Κάποιες Γιαπωνέζικες εταιρίες μάλιστα έχουν ειδικά δωμάτια για τους υπαλλήλους σε περίπτωση που θέλουν να ξεκουραστούν το μεσημέρι ή όταν κάνουν υπερωρίες (καλά αυτοί είναι ατυχές παράδειγμα βέβαια γιατί δουλεύουν και 18 ώρες τη μέρα - κάθε μέρα.. ούστ από δω).

Το θέμα είναι όμως ότι ουσιαστικά υπάρχει μια βιολογική ανάγκη για τη μεσημεριανή ξεκούραση. Ο οργανισμός τα φτύνει συνήθως αργά το βράδυ αλλά και το μεσημέρι, οπότε και αποζητάει τη χαλάρωση και την ξεκούραση καθώς τα επίπεδα ενέργειας πέφτουν.

Και στο φινάλε ας είμαστε αντικειμενικοί.. πόσοι από μας που δουλεύουμε 8ωρα ή 9ωρα ή 10ωρα ή και βάλε και είμαστε εξίσου αποδοτικοί μετά το μεσημέρι όσο είμαστε και στο πρώτο μισό της εργασιακής μέρας? Εγώ προσωπικά δουλεύω 9 με 6 (ούτε το working 9 to 5 της Ντόλυ Πάρτον δε μπορώ να τραγουδήσω..) αλλά μέχρι να πάω στη δουλειά και μέχρι να γυρίσω το κλείνω το 12ωρο μου. Ειναι δυνατόν λοιπόν το μεσημέρι αφού έχω τσιμπίσει κάτι να μη νυστάξω? Να μην κινδυνέψει το κεφάλι μου να κοπανήσει στο γραφείο έτσι που ταλαντεύεται μπροστά απ' την οθόνη του υπολογιστή? Να μην αλλοιθωρήσω απ' την προσπάθειά μου να κρατήσω τα μάτια μου ανοιχτά και εστιασμένα? Να μην μου φύγει το σαλάκι της αποβλάκωσης καθώς το μυαλό μου γίνετε σα φρουί ζελέ γιώτης και εγώ μαζοχιστικά ποτίζω τον εαυτό μου με έξτρα δόσεις καφεϊνης προσπαθώντας να ανατρέψω τον φυσιολογικό κύκλο του σώματός μου?

Κι όλα αυτά γιατί? Για να βγάζουμε παραπάνω δουλειά? Αγαπητοί επιχειρηματίες πανταχόθεν μην αυταπατάστε! Η μεσημεριανή σιέστα αυξάνει την παραγωγικότητα και όχι η συνεχόμενη εργασία. Επιστημονικές μέλετες έχουν δείξει ότι ο μεσημεριανός υπνάκος σε παραπάνω από το 90% των εργαζομένων αυξάνει την δημιουργικότητά τους και την ικανότητα επίλυσης προβλημάτων.

Οπότε κόψτε τον καφέ κι ρίξτε το στον ύπνο. Για να μην πω κόψτε τη δουλειά η οποία τελικά κάνει κακό στην υγεία!

Το καλύτερο πάντως το έχει γράψει ένας αρθρογράφος των New York Times εν έτη 1998: "ένας μικρός υπνάκος για τον άνθρωπο, ένα μεγάλο διάλειμα για την ανθρωπότητα". Κι από πίσω μουσική υπόκρουση η μουσική από την Οδύσσεια του Διαστήματος.. (Ρε Ιορδάνη μήπως να το γύριζα στη σκηνοθεσία αντί να ασχολούμαι με τους υπολογιστές?)

Λοιπόν εγώ την κάνω, πάω να πω δυό λογάκια στο διευθυντή μου...