Πελάτες γίδια

Σήμερα έχω κάτι καούρες επιστημονικές.. Αρχίζει και ζορίζει η κατάσταση στομάχι-που-έχει-πατσικωθεί-από-το-μωρό και συν τοις άλλοις νοιώθω και τη μπέμπα να στριφογυρνάει εντός μου σαν μουρλοκούκου και σχεδόν την ακούω να τραγουδάει τη παγκόσμια μελωδία που ξέρουν όλα τα μικρά παιδάκια: ΝΙΑ-ΝΙΑ ΝΙΑ-ΝΙΑ-ΝΙΑ! ΝΙΑ-ΝΙΑ ΝΙΑ-ΝΙΑ-ΝΙΑ! Αφού έχω κάνει τεστ με τη νια-νια νια-νια-νια μελωδία και στο σκύλο και όποτε του την τραγουδάω το σκυλί τα παίρνει κρανίο και συνήθως την κάνει εκνευρισμένο. Άρα είναι γεγονός ότι είναι σπαστική η μελωδιούλα. Τες πα. Άλλο είχα σκοπό να γράψω και δεν έχω τη φήμη του ότι πλατειάζω.


Χθες λοιπόν πήγα ΙΚΕΑ με το Γιάννη να δούμε για ντουλάπα την οποία χρειαζόμαστε εδώ και καιρό. Φυσικά γινόταν λαϊκό προσκύνημα που είναι κακό, πολύ κακό, γιατί ζαλίζεσαι που ζαλίζεσαι εκεί μέσα, άμα έχει και κόσμο αποτελειώνεσαι για τα καλά. Ειδικά όταν ο κόσμος είναι γίδια κανονικά και σου τσακίζουν τα νεύρα ε! ίσα που δεν ξαναπατάς!

Τι εννοώ.. Φτάνουμε στο τμήμα με τις ντουλάπες και χαζεύαμε από κάποια απόσταση σταμπάροντας κανα 2-3 που μας φάνηκαν καλές. Σαν πολιτισμένοι άνθρωποι όμως δεν πλησιάζαμε στο αντικείμενο του πόθου μας τη στιγμή που υπήρχαν άλλοι που το εξερευνούσαν.. Περιμέναμε πρώτα να φύγουν και μετά πηγαίναμε κι εμείς με τη σειρά μας και κάναμε όνειρα για τα ρούχα που θα εξορίζαμε στο μελλοντικό απόκτημα.

Έλα όμως που προφανώς δεν ήταν όλοι πολιτισμένοι άνθρωποι αλλά μάλλον ανθρωπόμορφα γίδια (όχι ότι έχω τίποτα με τα γίδια-γίδια αλλά με τους ανθρώπους-γίδια). Εκεί που κοιτούσαμε εμείς μια ντουλάπα λοιπόν, ανοίγαμε τα φύλλα, βλέπαμε τις διαστάσεις, συζητούσαμε που θα μπουν τα βρακιά μας και τέτοια συγκλονιστικά πράματα έσκαγε δίπλα το ζευγάρι ή η οικογένεια, στριμωχνόντουσαν πάνω μας και ανοίγοκλείνανε κι αυτοί τη ντουλάπα, συσκέπτονταν φωναχτά για τα δικά τους βρακιά και μαθαίναμε εμείς τι ακριβώς ήθελε να αγοράσει η νεοφερμένη γιδο-οικογένεια. Στο τέλος από το πολύ σπρώξε σπρώξε μας εκτοπίζανε (και υποτίθεται ότι λόγω κοιλιάς δεν εκτοπίζομαι και πολύ εύκολα πλέον βρε αδερφέ) και στεκόμασταν παραπάερα περιμένοντας να τελειώσουν οι μπε-σταρδοι γιδο πελάτες.

Μια, δυο, τρεις, εμένα άρχισαν να μου ανάβουν τα λαμπάκια καθότι ο καλός θεούλης όταν μοίραζε υπομονή εγώ κρατούσα ομπρέλα - και επίσης μου τη σπάει να με σκουντάνε. Ο Γιάννης απ' την άλλη είναι ένα τέρας ψυχραιμίας οπότε με συγκρατούσε να μην τα κάνω όλα λαμπόγυαλο εκεί μέσα και αναγκαστούν οι πωλητές να κάνουν λάιβ περφόρμανς του πως ξανα-ματα-συναρμολογείς μια ντουλάπα.

Στο τέλος τέλος φύγαμε ψιλο-χοντρο-άπραγοι και εγώ μετά σκεφτόμουνα πως τελικά:

το θράσος κι η γιδο-ανατροφή
μπορεί να είν' κατακριτέα
σου εξασφαλίζουν όμως άμεσα
ντουλάπα απ' τα ΙΚΕΑ.

Αι σιχτίρ

Έκλασε πόμολα !!!

Και μια που το θέμα του προηγούμενου ποστ ήταν "το κλάμα βγήκε απ' τον παράδεισο" θυμήθηκα μια ΦΟΒΕΡΗ ΑΤΑΚΑ από την ταινία και ιδού το βίντεο:



Να πω επίσης πως εδώ αναφέρεται και μια από τις αγαπημένες μου λέξεις με την οποία γελούσα τις πρώτες 132 φορές που την άκουσα και είναι η λέξη ΠΙΤΣΙΚΑΡΕΙ !

Άσχετο αλλά ρίχνει κάτι καρέκλες αυτή τη στιγμή στην ανατολική Θεσσαλονίκη (και πιθανόν και στην υπόλοιπη - δεν ξέρω, δεν είμαι πανταχού παρών) και οι δρόμοι έχουν μετατραπεί όχι απλά σε ποτάμια αλλά σε ωκεανούς!! Έλεγα να πάω να δώ τους δικούς μου αλλά δεν μπορώ ούτε στο απέναντι πεξοδρόμιο να περάσω.. Απορώ δηλαδή αν αυτά τα φρεάτια τα καθαρίζουν ποτέ..

Το κλάμα βγήκε απ' τον παράδεισο

Χθές είμουν χάλια. Μάλλον με χτύπησε το αρκουδίσιο απ΄την αριστερή πλευρά μου μόνο και τουτέστιν με πονούσε :
α) το μάτι μου το αριστερό
β) ο λαιμός μου εκ της αριστερής πλευράς
γ) η αριστερή μου σάλπιγγα

Πήγα λοιπόν μετά τη δουλειά σπίτι, έφαγα τραχανό και χόρτα βραστά και προσπάθησα να την πέσω και να ξεχάσω τους πόνους μου και τη μπέμπα που με κλωτσούσε ασύστολα (κυρίως απ' τα αριστερά κι αυτή η άτιμη λες και το ξερε..).

Το βράδυ ήρθε ένας φίλος και μας έλεγε τον πόνο του με τα επαγγελματικά του και πήρε και η μπουμπούλα και καλά να μιλήσουμε. Καθόταν μπροστά στο PC της και σέρφαρε στη μπλογκόσφαιρα (γιατί έβαλε και adsl και πήρε ο κώλος της αέρα) και φυσικά εγώ μιλούσα (καθώς ζέσταινα λίγο γάλα για να το πιώ με συνοδεία ένα κουτί μπισκοτάκια Μιράντα) κι αυτή απλώς μούγκριζε (γιατί διάβαζε μπλογκ στα κρυφά παρ' όλο που τη ρώτησα αν με προσέχει και είπε "ναι" στα ψέματα). Εκεί που κάτι της ανέλυα άρχισε να γελάει σα μανιακή δολοφόνος με πριόνι και ειλικρινά ανησύχησα για την πνευματική της υγεία. Μέσα από αναφιλητά κατάφερε να ψελλίσει ότι διάβαζε ένα μπλογκ μιας κωλόγριας (έτσι λένε την συγγραφέα του μπλογκ - δεν την βρίζω εγώ την κοπέλα αφού δεν την ξέρω) και κάτι μου λεγε για σκατά (μετά συγχωρήσεως) που δεν κατάλαβα. Καθ' ότι είμουν κουρασμένη και ταλαιπωρημένη κι ήθελα να ξαπλώσω στον καλό καναπέ πριν προλάβει και τον πιάσει ο Γιάννης και να δω κανα θρίλερ της είπα να μου στείλει το λινκ από το ποστ με τα σκατά (με το μπαρδόν ε) για να το διαβάσω την επόμενη μέρα στη δουλειά αν βρω ευκαιρία να το ξύσω.

Έτσι κι έγινε οπότε νεξτ μόρνινγκ ανοίγω το λινκ και ξεκινάω να διαβάζω μια από τις καλύτερες πραγματείες περί σκατών και χεσίματος EVER από κάποιον άγνωστο τύπο Ηλία στο μπλογκ της καταπληκτικής κωλόγριας. Τι το 'θελα όμως.. τι το 'θελα!!! Άρχισα να γελάω τόσο δυνατά (σαν ψυχοπαθής δολοφόνος με πριόνι κι εγώ) που δεν μπορούσα να συγκρατηθώ κι όσο διάβαζα και γελούσα άρχισα να δακρύζω κι απ΄ το πολύ το γέλιο και έβγαλα και χαρτομάντιλα και σκούπιζα τα μάτια μου (ευτυχώς δεν είχα βαφτεί) και σε κείνη τη φάση άρχισαν να μπαίνουν όλοι οι συνάδελφοι του ορόφου στο γραφείο φοβούμενοι μήπως γεννάω εξαμηνίτικο παιδί.. Δεν μπορούσα στην κατάστασή μου να τους εξηγήσω τι γινόταν αλλά και να μπορούσα οι μισοί είναι ξένοι οπότε τι σκατά μετάφραση να έκανα δηλαδή.. αφού καταλάβανε ότι απλώς είμαι mentally unstable φύγανε κουνώντας αποδοκιμαστικά το κεφάλι προφανώς λυπούμενοι το παιδί που θα φέρει στον κόσμο η τρελλή του γραφείου..

Όταν κατάφερα να συνέλθω και να ηρεμήσω λίγο συνέχισα να το ξύνω και να σερφάρω και ανακάλυψα ότι ο καταπληκτικός φίλος της κωλόγριας, Ηλίας έχει μπλογκ και μπήκα και διάβασα ένα ακόμη αριστούρηματικό ποστ περιγραφής της ύστατης γκαντεμιάς όπου πας να κάνεις το καλό και βγαίνεις κουρεμένος (ή κάπως έτσι παροιμιακά..).

Αποφάσισα να τα μοιραστώ όλα αυτά μαζί σας γιατί όπως καταλαβαίνετε το ξύνω ακόμα (και θα σταματήσω εντός 5λεπτου γιατί πλάκωσε δουλειά).

Αλλαγές στο νέο Παγκόσμιο Άτλαντα των Times

Στις 3 Σεπτεμβρίου εκδόθηκε ο νέος Παγκόσμιος Άτλαντας των Times ο οποίος τροποποιήθηκε σε σχέση με την προήγουμενη έκδοση του 2003 έτσι ώστε να συμπεριληφθούν οι αλλάγές στη γεωγραφία του πλανήτη λόγω των κλιματικών αλλαγών των τελευταίων χρόνων αλλά και της ανθρώπινης παρέμβασης στο περιβάλλον.

Μερικές αισθητές αλλαγές των τελευταίων δεκαετιών που συμπεριέλαβαν οι χαρτογράφοι του άτλαντα στη νέα έκδοση είναι:

• Η θάλασσα της Αράλης στην Κεντρική Ασία η οποία έχει συρρικνωθεί κατά 75% από το 1967 κυρίως λόγω της υπερβολικής άρδευσης
• Η λίμνη Τσαντ στην Αφρική η οποία έχει συρρικνωθεί κατά 95% από το 1963 λόγω συνδυασμού μείωσης των μουσώνων και ανθρώπινης εκμετάλλευσης
• Η στάθμη της Νεκράς Θάλασσας είναι 25 μέτρα πιο χαμηλή απ' ότι ήταν πριν 50 χρόνια όπου και πάλι η συρρίκνωση είναι λόγω υπερβολικής άρδευσης
• Η επέκταση των βαλτοτόπων της Μεσοποταμίας. Το 90% της περιοχής αυτής είχε καταστραφεί στη δεκαετία του 1990 λόγω της εκτροπής του νερού για γεωργική άρδευση και την εσκεμμένη αποξήρανση που διατάχθηκε από τον Σαντάμ Χουσεϊν ως αντίποινα στους Άραβες των βάλτων για την εξεγέρσή τους μετά τον πρώτο Πόλεμο του Κόλπου. Μετά το τέλος της διακυβέρνησης του Χουσεϊν όμως, το 2003, οι Άραβες των Βάλτων έχουν επιστρέψει στην περιοχή και δουλεύουν με επιτυχία για την επαναφορά των βαλτοτόπων.

Οι χαρτογράφοι προετοιμάζονται βέβαια και για άλλες μελλοντικές αλλαγές. Υπάρχει για παράδειγμα ένα χωριό Ίνουιτ στους πάγους της Αλάσκα, το Σισμαρέφ, το οποίο βρίσκεται σε ένα στενό νησάκι κατα μήκος του Στενού Μπέρινγκ. Εκεί το λιώσιμο των πάγων και η αύξηση της στάθμης της θάλασσας απειλούν το κομμάτι της γης πάνω στο οποίο είναι χτισμένο το Σισμαρέφ, που ενδέχεται να είναι η πρώτη αμερικανική κοινότητα που θα αναγκαστεί να μεταναστεύσει σε πιο ζεστές περιοχές.

Οι επιστήμονες επίσης προειδοποιούν πως απειλούνται με εξαφάνιση κοραλλιογενείς ύφαλοι (των οποίων το 40% έχει πλήρων καταστραφεί), τροπικά δάση (κάθε χρόνο χάνεται τουλάχιστον το 1%), αλλά και ολόκληρες παραλίες. Μεταβάλλονται ανησυχητικά πολλές ακτογραμμές όπως του Μπαγκλαντές όπου η στάθμη της θάλασσας ανεβαίνει κάθε χρόνο. Συνέπειες μπορούν να υπάρξουν και στις ακτογραμμές της Κίνας λόγω του ότι ο δεύτερος μεγαλύτερος ποταμός της χώρας, ο Χουάνγκ Χε ή Κίτρινος Ποταμός, μπορεί να ξεραθεί τόσο πολύ τα καλοκαίρια που να μην φτάνει πλέον μέχρι τη θάλασσα.

Επίσης, μέχρι το 2008, ο αριθμός των ανθρώπων που μένουν σε αστικές περιοχές θα ξεπεράσει τον αριθμό αυτών που μένουν στην επαρχία.

Newscientist.com
Timesonline.co.uk
Telegraph.co.uk
Traveltimes.gr
Makthes.gr

Το Σμήνος

Μόλις τελείωσα 'Το Σμήνος' το οποίο διάβαζα τις τελευταίες εβδομάδες (καθότι είναι και 1000 σελίδες βιβλίο το ατιμούλικο), ένα οικολογικό θρίλερ αρκετά επίκαιρο αυτή την εποχή. Συγγραφέας του βιβλίου ο Γερμανός Φράνκ Σέτσινγκ (σημείωση: μη διαβάσετε το άρθρο της Wikipedia αν διαβάζετε ή έχετε σκοπό να διαβάσετε το βιβλίο διότι περιέχει σπόιλερ!) ο οποίος εκτός από συγγραφέας είναι και διευθυντής διαφημιστικής εταιρίας, μουσικός παραγωγός και ερασιτέχνης μάγειρας (!!!). Ένας πραγματικά πολυπράγμων άνθρωπος (μα καλά εμείς στο πηγάδι κατουρήσαμε και δεν τα προλαβαίνουμε όλα??). Ο Σέτσινγκ λοιπόν έγραψε 'Το Σμήνος' εν έτη 2004, μετά από 4 χρόνια έρευνας γεγονός που εξηγεί την πληθώρα των επιστημονικών πληροφοριών που περιέχονται στο βιβλίο καθώς και τις ευχαριστίες του τέλους - ο τύπος ευχαριστεί καμιά 30αριά επιστήμονες και καθηγητές πανεπιστημίου.

Εν ολίγοις το βιβλίο καταπιάνεται με μια μαζική επίθεση την οποία δέχεται ο άνθρωπος εκ θάλασσας (τσουνάμι, κακές μεδουσούλες και δηλητηριώδη αστακοί, βρωμερά σκουληκάκια της θάλασσας τα οποία κάνουν μαντάρα το βυθό αλλά και διαολεμένα αν και τυφλά καβούρια όπως λέει κι ο φίλος Στάθης).
Όλα αυτά συμβαίνουν λόγω του ότι ο άνθρωπος το 'χεσε με την περιβαλλοντική μόλυνση και τη διαταραχή του οικοσυστήματος οπότε τώρα πλερώνει τις αμαρτίες του.

Το βιβλίο, αν και μεγάλο, είναι φοβερά ενδιαφέρον. Οι επιστημονικές γνώσεις που εμπεριέχονται σχετικά με τη θαλάσσια βιολογία, τη γεωλογία και τη γεωφυσική είναι έντεχνα συνυφασμένες με την μυθιστορηματική πλοκή και εγώ πολλές φορές άφηνα το βιβλίο και έμπαινα στο διαδίκτυο να αποσαφηνίσω ή να εμπλουτίσω μια από αυτές. Υπήρχε για παράδειγμα στο βιβλίο ένα σημείο στο οποίο ένα ολόκληρο πλοίο βυθίζεται λόγω έκρηξης του υποθαλάσσιου υδρίτη μεθανίου και απελευθέρωσης του μεθανίου στην επιφάνεια σε μορφή φυσαλίδων το οποίο μου φάνηκε υπερβολικό για να έχει επιστημονική βάση. Κι όμως ανακάλυψα ότι θεωρητικά είναι δυνατό να συμβεί και μάλιστα έχουν γίνει και σχετικά πειράματα. Το πλοίο ουσιαστικά βυθίζεται καθώς χάνει την πλευστότητά του, την ικανότητα άνωσής και τσουπ σα να πέφτει μέσα σε τρύπα. Ασύλληπτο..

Επίσης η περιγραφή των καταστροφών που επιφέρει ένα τσουνάμι τόσο στα πλοία που βρίσκονται στη θάλασσα όσο και στις ακτές είναι φοβερά ζωντανή. Ο συγγραφέας κάνει αναφορά σε πλοία τα οποία κινδύνεψαν από γιγάντια κύματα (τα λεγόμενα freak waves) αλλά σώθηκαν (λιγοστές εξαιρέσεις καθώς συνήθως τα πλοία δεν την βγάζουν καθαρή μετά από συνάντηση με 20μετρα και 30μετρα κύματα). Η μπουμπούλα έχει φάει κύματα με το κουτάλι αλλά ευτυχώς freak waves δεν πέτυχε.

Λοιπόν και επειδή μάλλον σας φρίκαρα με τους υδρίτες μεθανίου και τα τσουνάμι να πω κάτι άλλο που μου έκανε εντύπωση. Ανακάλυψα στο τέλος του βιβλίου (στις ευχαριστίες του συγγραφέα δηλαδή, μην ανησυχείς Στάθη δε σου αποκαλύπτω τίποτα από το τέλος) ότι δύο από τους χαρακτήρες του βιβλίου είναι κάθε άλλο παρά φανταστικοί. Ο καθηγητής Γκέρχαρντ Μπόρμαν, θαλάσσιος γεωλόγος στο Κέντρο Ερευνών Geomar του Κιέλου και στο Πανεπιστήμιο της Βρέμης και ο καθηγητής Έρβιν Σουές επιστήμονας κι αυτός στο Κέντρο Ερευνών Geomar.

Γοητεύτηκα επίσης από την περιγραφή του Σέτσινγκ για το Ρεύμα του Κόλπου, μια τεράστια μάζα θερμού νερού (σαν ένα ποτάμι μες στη θάλασσα) που ξεκινάει το ταξίδι του από τον Κόλπο του Μεξικού και ταξιδεύει βόρεια μέχρι την Αρκτική όπου τα νερά του ψυχραίνονται και λόγω της χαμηλής θερμοκρασίας τους και της μεγάλης περιεκτικότητάς τους σε αλάτι γίνονται βαρύτερα και βυθίζονται. Έτσι το Ρεύμα του Κόλπου με την βόρεια προέκτασή του, το Βορειοατλαντικό ρεύμα (και την μετέπειτα προέκτασή του, το Νορβηγικό ρεύμα) ξεκινάει την αντίστροφη πορεία του προς τον Ισημερινό όπου και θα ξαναθερμανθεί. Εάν διακοπεί ή αποδυναμωθεί η ροή του ρεύματος αυτού θα σημαίνει πτώση της θερμοκρασίας στη Δυτική Ευρώπη. Για το Ρεύμα του Κόλπου έχω σκοπό να γράψω περισσότερα αν κάποια στιγμή βρω χρόνο.

Αυτά. Για άλλα ξεκίνησα και άλλα έγραψα και πάει και 4 το πρωί αλλά ας όψεται η βρωμο-αϋπνία που με τυρρανάει τον τελευταίο καιρό.

Για όσους βαριούνται να διαβάσουν το βιβλίο ή δεν έχουν χρόνο μη στεναχωριέστε, μπορείτε να παρηγορηθείτε παρακολουθώντας την κινηματογραφική μεταφορά του που αναμένεται μέσα στο 2008 με πρωταγωνίστρια την Ούμα Θέρμαν.

Άντε, και καλό ξημέρωμα.